Μια φορά κι ένα καιρό στο φανταστικό ψευδοκράτος του Τραμπακουλιστάν ζούσε ένας κατεργάρης, ο οποίος μπορούσε να εξαπατά με χαρακτηριστική ευκολία κάποιους των οποίων η ελαφρότητα ήταν το κύριο χαρακτηριστικό.
Είχε, βέβαια, πολύ καλή μνήμη όπως πρέπει να έχουν όλοι οι κατεργάρηδες ώστε να θυμούνται τι έχουν πει, σε ποιόν το έχουν πει και πότε το είπαν…
Ο κατεργάρης, λοιπόν, παρότι πιστεύει ότι τα όρια του ψευδοκράτους είναι πολύ μικρά για να χωρέσουν την πονηριά και τις ύπουλες μεθόδους του, δεν ήθελε να εκτεθεί στην παρούσα φάση για να μην καταταχθεί και επίσημα με τους «χαμένους».
Δεν τα κατάφερε όμως διότι οι «συναγωνιστές» του, γνωρίζοντας ότι του αρέσει να αλλάζει και εκ του ασφαλούς να πουλάει παραμύθι ότι είναι και με τον έναν, είναι και με τον άλλον, ήθελαν να τον εκθέσουν.
Αναγκάστηκε, λοιπόν, να εκτεθεί, αλλά ως κατεργάρης που είναι, προκειμένου να δικαιολογήσει την επιλογή του άρχισε να διαρρέει ότι δήθεν ήταν «άνωθεν εντολή» ενός φορέα, στον οποίον ουδέποτε ανήκε.
Όταν ο φορέας αντέδρασε, ο κατεργάρης, ενοχλήθηκε αλλά δεν πτοήθηκε.
Άρχισε να διαρρέει, ότι θα είναι δίπλα στη νέα διοίκηση, η οποία, όμως, ετοιμάζεται να βάλει τον (κάθε) κατεργάρη στον πάγκο του…
ΥΓ. 1 Έρχονται νέα πρόσωπα και αλλαγές γραφείων στο πάρκο. Ορισμένα γραφεία λειτουργούσαν και ως χώροι συγκέντρωσης…
ΥΓ. 2 Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
