– Του Δημήτρη Διδασκάλου –
Τα μπαράζ της Γ’ Εθνικής τέλειωσαν με θέαμα, με κόσμο, με ενδιαφέρον, με εκπλήξεις, με συγκινήσεις με ποδοσφαιρική προκλητικότητα.
Το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής έφθασε στο τέλος. Ένα πρωτάθλημα, που συμμετείχαν 98 ομάδες, όπου διοργανώτρια ήταν η ΕΠΟ, ένα πρωτάθλημα, που κάθε Κυριακή σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έδινε ενδιαφέρον και φώτιζε τις μελαγχολικές στιγμές της γκρίζας ποδοσφαιρικής αντιπαλότητας, της γκρίνιας ,της μιζέριας και της ιδιοτέλειας που επικρατεί στις δυο μεγάλες επαγγελματικές κατηγορίες.
Ένα πρωτάθλημα όπου αρκετοί προπονητές , παράγοντες ποδοσφαιριστές απελευθερωμένοι από τα δεσμά της ιδιοτέλιάς τους μίλησαν με κολακευτικά λόγια.
Ένα πρωτάθλημα στο οποίο κυριάρχησαν διαφορετικές νοοτροπίες και λογικές από τους εμπλεκόμενους σε σύγκριση με τα επαγγελματικά. Ένα πρωτάθλημα με επαγγελματική οργάνωση και ερασιτεχνική, ποδοσφαιρική, ρομαντική διάθεση, στους περισσότερους τουλάχιστον.
Ένα πρωτάθλημα ανταγωνιστικό ως την τελευταία αγωνιστική.
Ένα πρωτάθλημα με ιστορικές ομάδες όπως ο Ηρακλής, ο Εθνικός, ο Ιωνικός , ο Ηρόδοτος η Προοδευτική, η Καλαμάτα, ο Πανηλειακός, ο Ολυμπιακός Βόλου, ο Διαγόρας Ρόδου, η Καβάλα, και τόσες άλλες.
Ένα πρωτάθλημα χωρίς φωνές,κραυγές χωρίς αλαλαγμούς σκοπιμοτήτων ,ένα πρωτάθλημα με λάθη(και ποιος δεν κάνει;)
Ένα πρωτάθλημα που όλοι ήξεραν πως έχουν δικαίωμα στο πιο τρελό ποδοσφαιρικό τους όνειρο όπως ο Αστέρας Βλαχιώτη, ο Άρης Παλαιοχωρίου Αμφίλοχος, ο Αήττητος Σπάτων κ.α. που ήταν στις πρώτες θέσεις ως τις τελευταίες αγωνιστικές.
Ένα πρωτάθλημα που ως την τελευταία αγωνιστική ελάχιστες ήταν οι ομάδες που ήξεραν πως θα υποβιβασθούν..
Ένα πρωτάθλημα όπου οι φίλαθλοι της νησιωτικής και ακριτικής Ελλάδας, (και όχι μόνο) τα απογεύματα, απέκτησαν ξανά ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον και συναίσθημα, αγωνιώντας, νοσταλγώντας, καμαρώνοντας , χειροκροτώντας τα παιδιά τους, χειροκροτώντας την προσπάθειά τους τη συμμετοχή τους, στην παραγωγή θεάματος.
Ένα ειδικό πρωτάθλημα (μπαράζ) για την ανάδειξη των ομάδων που θα συμμετέχουν του χρόνου στη F.L. που πρωταγωνιστές και καθοριστικοί παράγοντες στην υλοποίηση του δικού τους ονείρου ήταν αυτοί και μόνο οι ποδοσφαιριστές.
Ο φίλαθλος κόσμος ακούμπησε με μια «διαφορετικότητα» και ενδιαφέρον την προσπάθεια αυτή. Είναι κρίμα γιατί αυτό το «ποδοσφαιρικό εγχείρημα» δεν καλύφθηκε τηλεοπτικά και όταν μάλιστα την εποχή αυτή υπήρχε «ποδοσφαιρική ξηρασία» στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Ελλάδας.
Το γήπεδο δεν ήταν «αρένα» συμπλοκών αλλά χώρος θεάματος.
Η σκοπιμότητα και η καχυποψία ήταν φυλακισμένες στην ασφαλέστερη φυλακή του Αλκατράζ..
Τα λάθη των νέων διαιτητών (που διαμορφώνουν και χτίζουν μια άλλη νοοτροπία) γίνονταν αποδεκτά, από τους εμπλεκόμενους γιατί αναδεικνύονταν η διάθεση και η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ από αυτούς της αντικειμενικής και δίκαιης κρίσης.
Το μήνυμα της συλλογικότητας και όχι της αντιπαλότητας με τον οργανισμό των ποδοσφαιριστών άρχισε να εδραιώνεται. Οι λιγοστές περιπτώσεις προκλητικών λαθών δεν έμειναν ατιμώρητες.
Μόνο μια ομάδα από τις 98, η Καστοριά, αποσύρθηκε, χάθηκε στα μέσα του ποδοσφαιρικού δρόμου.. σε αντίθεση με τη Football League που από τις 18 αποσύρθηκαν δύο.
Σίγουρα αυτό το πρωτάθλημα πρέπει να ενισχυθεί ,πρέπει να βελτιωθεί χωρίς να χάσει την ερασιτεχνική του νοοτροπία χωρίς να χάσει τις αναδεικνυόμενες αξίες και λογικές που έχει στηριχθεί ως τώρα, στις τοπικές κοινωνίες που πρέπει να στηρίξουν την ύπαρξη τους αλλά καi τη διάκρισή τους στα νέα παιδιά του χωριού, της κωμόπολης, της πόλης.
Η οικονομική κρίση στον μικρόκοσμο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου δίνει την ευκαιρία της αναθεώρησης των χαμένων αξιών, δίνει την ευκαιρία στους νέους να συμμετάσχουν στον αθλητισμό μέσα από όρους και συμπεριφορές που ταιριάζουν σε πολιτισμένους και καλλιεργημένους ανθρώπους.
Δίνεται η ευκαιρία σ’ αυτούς τους μικρούς πρωταγωνιστές να παραδειγματίσουν τους μεγάλους.
Δίνεται η ευκαιρία να αποβάλλουν τους ιδιοτελείς και καιροσκόπους.
Δίνεται η ευκαιρία να δείξουν πως με τον αντίπαλό τους δεν τους χωρίζει τίποτα.
Δίνεται η ευκαιρία να φωνάξουν στους μεγάλους πως στο παιχνίδι υπάρχει η νίκη και η ήττα.
Δίνεται η ευκαιρία να παραδειγματίσουν τους «μεγάλους» πως και ο διαιτητής θα κάνει λάθη, δεν είναι όμως αντίπαλός τους.
Δίνεται η ευκαιρία στα νέα αυτά παιδιά να ξεδιπλώσουν την ποδοσφαιρική τους φαντασία.
Δίνεται η ευκαιρία στο «μικρόκοσμο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου» να χτιστεί μια νέα νοοτροπία σε ποδοσφαιριστές, διαιτητές , παράγοντες φιλάθλους.
Αν θέλεις να αλλάξεις το ποδόσφαιρο αλλάζεις το «λανθασμένο υπερεγώ σου» , αλλάζεις τη νοοτροπία και ξεκινάς από χαμηλά.
Από τους μεγάλους μην περιμένεις να τ’ αλλάξουν. Αυτοί χάνονται μες στα συμφέροντά τους.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
