Toυ Ηλία Μπαντούνα –
O Παναθηναϊκός έχει πάψει από καιρό να ανήκει στο κλαμπ των ομάδων πρώτης ταχύτητας της Super League. Για Ευρώπη ας μην μιλήσουμε καλύτερα αφού στα χρόνια της παρούσας διοίκησης ο σύλλογος είναι εξαφανισμένος από τον ποδοσφαιρικό χάρτη.
Δεν περίμενε κανείς την ταπεινωτική ήττα από τον ΟΦΗ και μάλιστα εντός έδρας για να συνειδητοποιήσει την δυσχερέστατη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι Πράσινοι. Ακόμη και αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, ελάχιστοι θαρρώ πως θα ήταν αισιόδοξοι για την πορεία του συλλόγου την εφετινή σεζόν.
Η λέξη «πρωταθλητισμός» δεν μπορεί να ακούγεται ούτε ως ανέκδοτο αφού όσο στοιχίζει ολόκληρη η ομάδα του ΠΑΟ μπορεί να κοστολογείται στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο ένας και μόνο παίκτης των άλλοτε συνδιεκδικητών των εγχώριων τίτλων.
Διότι είναι πλέον κοινώς αποδεκτό πως η ομάδα ξεκινά την σεζόν δίχως ουσιαστικούς στόχους. Ακόμη και αν στόχευε στην ευρωπαϊκή έξοδο, δεν έχει κανένα νόημα αφού η τιμωρία που κουβαλά λόγω των αμαρτιών της διοίκησης συνεχίζει να υφίσταται.
Όσον αφορά την στόχευση στην καλή εικόνα μέσα στο γήπεδο που θα δώσει κίνητρο στον κόσμο να «αγκαλιάσει» την ομάδα και να προσέλθει στο ΟΑΚΑ, το πρώτο δείγμα γραφής είναι τουλάχιστον απογοητευτικό. Ευτυχώς που υπάρχει πλέον και το VAR ώστε να μπορεί το Τριφύλλι να σκοράρει από την άσπρη βούλα, διαφορετικά με την υπάρχουσα επιθετική λειτουργία δεν επρόκειτο να μπει η μπάλα στο αντίπαλο τέρμα ούτε με αίτηση.
Αλλά και η αμυντική λειτουργία δεν παρουσιάζει καλύτερη εικόνα. Σε αυτό φυσικά έβαλαν το χέρι τους και οι υπεύθυνοι χάραξης του μεταγραφικού σχεδιασμού όπου από την αρχή του καλοκαιριού αναζητούσαν τον στόπερ που προορίζεται για βασικός και φτάσαμε Σεπτέμβρη για να υπάρξουν οι οριστικές εξελίξεις.
Αν αναλογιστεί κανείς πως η ομάδα εμφανίζει επίσης χτυπητές αδυναμίες στον χώρο του άξονα αλλά και στην επίθεση, αφού πίσω από τον Μακέντα υπάρχει ο νεαρός Περέα και το… χάος (ας μην μιλήσουμε καν για τους εξαφανισμένους Καμπετσή και Βέργο), σίγουρα μπορεί να αναζητηθεί μια πρώτη εξήγηση για την μέχρι τώρα αρνητική εικόνα που παρουσιάζει ο σύλλογος εντός γηπέδου.
Φυσικά πρέπει να συνυπολογίσει κανείς πως τα οικονομικά περιθώρια είναι ιδιαιτέρως στενά και το διαθέσιμο μπάτζετ κρατά δεμένα τα χέρια των ανθρώπων που χειρίζονται τα μεταγραφικά, ωστόσο δεν είναι παράλογο να περιμένει κάποιος μια διαφορετική διαχείριση προκειμένου να μην φτάσει το Τριφύλλι στο σημείο να εκκινεί το πρωτάθλημα δίχως δεύτερο αμυντικό μέσο και επιθετικό.
Πέραν όμως των δεδομένων μεταγραφικών αστοχιών και της ακόμη πιο δεδομένη διοικητικής ανυπαρξίας, στο πράσινο στρατόπεδο, δημιουργείται ένας ακόμη προβληματισμός που έχει να κάνει με την αγωνιστικότητα ορισμένων ποδοσφαιριστών. Σαφέστατα η εικόνα που έδειξαν κάποιοι το Σάββατο κόντρα τον ΟΦΗ, παρέπεμπε περισσότερο σε εκείνη παλαίμαχων, δίχως διάθεση και κίνητρο.
Ο τεχνικός ανέλαβε την ευθύνη για την έλλειψη σωστής προετοιμασίας πριν τον αγώνα, άλλωστε δεν θα μπορούσε να κάνει και διαφορετικά, δεδομένης της εικόνας των ποδοσφαιριστών του. Το ζήτημα είναι πως ακολουθούν δύο ιδιαιτέρως απαιτητικά παιχνίδια στην Θεσσαλονίκη με Αρη και στο ΟΑΚΑ κόντρα στον ΟΣΦΠ και με τα υπάρχοντα δεδομένα είναι αμφίβολο αν θα καταστεί εφικτή η βελτίωση της βαθμολογικής συγκομιδής.
Το μόνο σίγουρο είναι πως και η εφετινή σεζόν δείχνει χαμένη πριν καλά καλά ξεκινήσει, με τον κόσμο να στερεύει από υπομονή παρακολουθώντας ένα σύνολο με ξένους μετρίων δυνατοτήτων και με τους πολυδιαφημισμένους ταλαντούχους γηγενείς να «εξαφανίζονται» για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Όσο για την διοίκηση, συνεχίζει να παρακολουθεί τις εξελίξεις από απόσταση, έχοντας ως αυτοσκοπό την δημοσιονομική εξυγίανση. Μόνο που θα έπρεπε να αναλογιστεί κάποια στιγμή πως ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός δεν είναι μοναχά νούμερα και ισολογισμοί.
Είναι ένα σύμβολο που κουβαλά πίσω του μια ιστορία ετών, στην οποία γράφονται γκρίζες σελίδες με εμφανίσεις όπως η χθεσινή.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
