Εύθραυστες είναι οι ισορροπίες και ασταθείς οι συσχετισμοί στην ποδοσφαιρική σκακιέρα. Το παιχνίδι γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο αποκτώντας εμφανή πολιτικά και μιντιακά χαρακτηριστικά.
Οι τέσσερις βασικοί παίκτες ακολουθούν ξεχωριστές στρατηγικές.
Ο πρώτος, βλέποντας ότι έχει απολέσει την μέχρι πρότινος αδιαφιλονίκητη πλειοψηφία του και τα πράγματα εφεξής θα είναι διαφορετικά, θα προσπαθήσει «να μην τα χάσει όλα» και να τοποθετήσει στην επόμενη μέρα ανθρώπους που θα είναι (και) της δικής του επιρροής.
Ο δεύτερος κάνει επιθετική πολιτική και «προχωράει μόνος». Χτυπάει σε πολλά μέτωπα, έχει επιλέξει πολιτική συμμαχία έχει αναμφισβήτητη δυναμική, αλλά έχει δημιουργήσει μέτωπα που ήδη αποτυπώνονται σε δημοσιεύματα και δη πρωτοσέλιδα και όχι μόνο.
Ο τρίτος που έχει το know how του «χώρου» κρατάει την μπάλα χαμηλά. Κινείται ψύχραιμα και αθόρυβα, παίρνει τις περισσότερες φορές αυτό που θέλει και αποφεύγει τα ατυχήματα.
Ο τέταρτος είναι στα κάγκελα λόγω της «χειρουργικής επέμβασης», που υπέστη. Η αλλαγή στάσης, σε σχέση με «παλιές αγάπες» και τα παρεπόμενα αυτής, είναι ορατά όπως όταν πρόκειται για ρεπορτάζ ή στην περίπτωση της άμεσης διεξαγωγής των play offs του πρωταθλήματος…
Σε πολιτικό επίπεδο οι τέσσερις βασικοί παίκτες είναι μοιρασμένοι. Δύο κοιτούν Αριστερά και δύο Δεξιά.
Κουίζ (για λίγους): Ποιόν πρώην υφυπουργό Αθλητισμού σκέπτονται να προτείνουν οι νοσταλγοί του προηγούμενου καθεστώτος ως πρόεδρο κοινής αποδοχής στην ΕΠΟ;
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
