Το βράδυ της παραμονής στην ταβέρνα της Χασιάς αυτοί που στην συντριπτική πλειοψηφία τους στήριζαν την προηγούμενη διοίκηση και ανήκουν στον στενό πυρήνα «συστήματος» που εξέπεσε, ένωσαν τα χέρια τους φωνάζοντας «Ελευθερία ή Grexit».
Πήραν, με άλλες λέξεις, την απόφαση να καταψηφίσουν τις αλλαγές, όποιο και αν είναι το κόστος. Ήξεραν ότι είχαν την αριθμητική δύναμη και μπορούσαν να μπλοκάρουν το εγχείρημα.
Αυτό που ίσως δεν ήξεραν ήταν ότι το ίδιο βράδυ κάποιοι άλλοι ήρθαν σε επαφή με το Μαρούσι, που ζήτησε να ψηφιστούν οι αλλαγές προσφέροντας ως αντάλλαγμα την κηδεμονία της διοίκησης που θα προκύψει.
Το επόμενο πρωί, λίγο πριν τις 11.00, το μήνυμα της συμμόρφωσης άρχισε να φτάνει στον σκληρό πυρήνα. Κάποιοι, μάλιστα, από όσους το έλαβαν, επιχείρησαν να διαπραγματευτούν με την αντίπαλη πλευρά, πριν δημοσιοποιήσουν μέσω της ψήφου τους, τη στροφή 180 μοιρών.
Να παρουσιάσουν δηλαδή την αλλαγή στάσης ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης και αποδοχής των αιτημάτων τους.
Υπήρξαν κάποιοι που δεν πήραν το μήνυμα και ρώταγαν τι πρέπει να ψηφίσουν.
Υπήρξαν και κάποιοι άλλοι που όσο περισσότερο καταγγελτικό λόγο είχαν στις ομιλίες τους, τόσο πιο πολύ ακούστηκε το «ναι» στις προτεινόμενες αλλαγές.
Yπήρξαν κάποιοι που σεβάστηκαν την απόφαση της Χασιάς.
Υπήρξαν, τέλος, και ένας «τραμπάκουλας» που δεν πήρε μυρωδιά τι παίχτηκε, ψήφισε «όχι» και μόλις ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία και κατάλαβε ότι ήταν «εκτός γραμμής» κυνήγαγε έξω από την αίθουσα τον καθοδηγητή του, ο οποίος ψήφισε «ναι», για να του ζητήσει τα λόγο λέγοντας του: «γιατί δεν μου το πες και μένα και μ’ άφησες να εκτεθώ;».
Δεν μπορεί, όνειρο ήταν…
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
