Κάποιοι συζητούσαν λέγοντας ότι το τελευταίο χαρτί του «συστήματος» για να επιφέρει ρήγμα, ενόψει των εκλογών, στους διαμορφωμένους συσχετισμούς, είναι η κομματικοποιήση της διαδικασίας, αφού απέτυχε η διάσπαση της “συμμαχίας”.
Αφενός μεν γνωρίζουν, έλεγαν οι συνομιλητές, ότι η πλειοψηφία των εμπλεκόμενων τυχαίνει να πρόσκεινται προς μια παράταξη ή προς τον κυβερνητικό εταίρο της, αφετέρου δε στην πολιτική ζωή του τόπου τα οικονομικά συμφέροντα έχουν ταυτιστεί με συγκεκριμένες κομματικές επιλογές και ηγεσίες και τούμπαλιν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα πολιτικοοικονομικής και ποδοσφαιρικής «νεοδιαπλοκής».
Θα επιχειρηθεί, επομένως, έλεγαν οι συνομιλητές, η ενεργοποίηση του «κομματικού μηχανισμού» και επιβολή μιας οιονεί «κομματικής πειθαρχίας» στο όνομα της δημιουργίας μετώπου κατά των “απέναντι” πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων, που θα επιχειρηθεί να εκφραστεί μέσω των θεματικών εκλογών.
Βέβαια, εδώ και 20 χρόνια, η πολιτική, που κάποιοι για ίδιον όφελος επιθυμούν να την επαναφέρουν στο προσκήνιο “από το παράθυρο”, είχε εξοστρακιστεί, από τον συγκεκριμένο προεκλογικό ανταγωνισμό, ενώ οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί στην πλειοψηφούσα παράταξη, το timing, και τα θεμιτά προσωπικά συμφέροντα υπερτερούν, του σχεδίου κομματικής υπονόμευσης.
Στο τέλος οι εμπνευστές θα μείνουν «κουλοί», εκτίμησαν οι συνομιλητές…
