Ο Γιώργος Λυσσαρίδης, πρώην γενικός γραμματέας Αθλητισμού, πρώην πρόεδρος της ΕΠΣ Μακεδονίας, μέλος του ΔΣ της ΕΠΟ έως το 2004 και επικεφαλής της αντιπολίτευσης στα χρόνια της περιβόητης “παράγκας”, αλλά και του πρώτου μισού της διοίκησης Β. Γκαγκάτση στην ΕΠΟ, μίλησε στο Documento για την σημερινή κατάσταση της ΕΠΟ και τον πρόεδρό της Ευ. Γραμμένο.
Μεταξύ άλλων, είπε:
– «Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι πως η διοίκηση του κ. Γραμμένου διαδέχθηκε ένα φαύλο καθεστώς δεκαετιών και κλήθηκε να αντιμετωπίσει χρόνιες παθογένειες, με σταθερές την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις, την ασέβεια προς τους θεσμούς και με κατεστημένες νοοτροπίες κηδεμονίας του χώρου. Δικαιούται περίοδο χάριτος. Ασφαλώς, βέβαια, και αυτή έχει ημερομηνία λήξης»
– «Αν θέλει να κερδίσει το στοίχημα οφείλει να ανασκουμπωθεί, να υπερασπιστεί τις αρμοδιότητές της (σ.σ. της ΕΠΟ), να διεκδικήσει έναντι όλων τα δικαιώματά της, να διαμορφώσει στρατηγική ανάκτησης του χαμένου εδάφους, με επιθετικές πρωτοβουλίες σε όλα τα μέτωπα. Στις αναμενόμενες αντιδράσεις, έσωθεν και έξωθεν, ας αναζητήσει συμμάχους στην κοινωνία του ποδοσφαίρου, στη φίλαθλη κοινή γνώμη».
– “Γνωρίζω τον Βαγγέλη Γραμμένο από το 1984. Συνεργαστήκαμε για πολλά χρόνια όσο ήμουν πρόεδρος στην ΕΠΣ Μακεδονίας. Ηταν κι αυτός μέλος μιας ομάδας ρομαντικών σταυροφόρων, που θελήσαμε να αλλάξουμε τροχιά στην πορεία του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης, να εμπνεύσουμε ένα νέο όραμα. Τα καταφέραμε, νομίζω.
Από τότε θέσαμε τις βάσεις για διαρκή δημιουργική έμπνευση και ανανέωση στόχων (και προσώπων).
Ο νυν πρόεδρος της ΕΠΟ μαθήτευσε στη σχολή που πρεσβεύει πως η εξουσία δεν είναι γλυκιά, αλλά γίνεται τέτοια μόνο όταν, αφότου την αποχωριστείς, διαπιστώνεις ότι έχει συνδεθεί με ουσιαστική προσφορά αναγνωρισμένη από το κοινωνικό σύνολο, τον μόνο αυστηρό αλλά δίκαιο και αξιόπιστο κριτή. Και μπορώ να πω ότι και ο ίδιος υπήρξε καλός μαθητής αυτής της σχολής. Μένει να αποδείξει ότι μπορεί να αντέξει τους πειρασμούς της εξουσίας και να παραμείνουν ισχυρές οι αντιστάσεις του, σε ένα περιβάλλον καθόλου ταιριαστό με την ιδιοσυγκρασία του.
Κατά τη γνώμη μου δεν ήταν λάθος το ότι αποδέχθηκε τη στήριξη των δυο μεγαλοπαραγόντων (σ.σ. Μελισσανίδη, Σαββίδη). Είναι θεμιτή και καλοδεχούμενη αυτή η βοήθεια σε μια εκλογική μάχη. Όμως υπό όρους και προϋποθέσεις που θα σου εξασφαλίζουν τη μετέπειτα ανεξαρτησία σκέψης και δράσης. Ετσι που να μη σε θεωρούν δικό τους άνθρωπο, όπως αυτοί το εννοούν. Ο κ. Γραμμένος βρέθηκε στο μέσο μιας συμμαχίας που, παρά την αρχική επίφαση ειδυλλίου, αποδείχθηκε πολύ σύντομα θνησιγενής και συγκυριακή.
Το λάθος του ήταν ότι δεν φρόντισε έγκαιρα να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα συνδιοικεί με εξωθεσμικούς συμμάχους, αλλά θα διοικεί τηρώντας όλες τις θεσμικές υποχρεώσεις και ασκώντας όλα τα θεσμικά δικαιώματα του προέδρου της ΕΠΟ. Η ανάγνωση της μυθιστορίας «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» του Γκολντόνι διδάσκει πολλά…”
– “Η παραίτηση αποτελεί επιβαλλόμενη πράξη μόνο σε δύο περιπτώσεις: αν διακυβεύεται η προσωπική σου αξιοπρέπεια ή αν έχεις συνειδητοποιήσει ότι αδυνατείς να πραγματώσεις όσα υποσχέθηκες. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα εκληφθεί ως φυγομαχία. Αν μπορούσα, θα συμβούλευα τον κ. Γραμμένο να δώσει τον αγώνα με όλες τις δυνάμεις του. Θα πρόσθετα να έχει κατά νου πως «τίποτε δεν κρατάει για πάντα. Στο τέλος όλοι πέφτουμε κάτω.
Ως τότε, όμως, έχει σημασία το πώς περπάτησε ο καθένας”.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
