Στην «ακτή ελεφαντοστού» είχαν ανέκαθεν ευαισθησία στους observers.
Στις καλές για την «ακτή» εποχές, όταν δηλαδή η επιθυμία της ήταν διαταγή, προτιμούσαν από τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα και αλλού και μετά την ολοκλήρωση του «έργου», στο τσακίρ κέφι, πήγαιναν μαζί και στα μπουζούκια για να πανηγυρίσουν.
Τώρα που η κατάσταση άλλαξε οι εξυπηρετήσεις αυτού του είδους κόπηκαν. Όταν, λοιπόν, λίγες ημέρες πριν το ματς έφτασε το χαρτί από το πάρκο με τους δύο παρατηρητές αγώνα και τον παρατηρητή τηλεοπτικών στην ακτή σήμανε συναγερμός.
Πρώτον γιατί οι ενώσεις από τις οποίες προέρχονταν δεν ήταν «δικές τους» και δεύτερον επειδή αναγράφονταν μόνο τα ονόματα των ενώσεων και όχι των προσώπων.
Αποφάσισαν, ωστόσο, να ετοιμάσουν υποδοχή με πανό νομίζοντας (διότι πλέον δεν μπορούν να «ορίσουν», αλλά προφανώς ούτε να μάθουν) ότι χρέη observer θα εκτελέσει ο πρόεδρος της πρώτης ένωσης που αναγραφόταν στο έγγραφο.
Επικοινώνησαν με τον σύνδεσμό τους στην περιοχή, τον γνωστό με το προσωνύμιο «πλακατζής», ο οποίος τους έδωσε την ιδέα περί «λαλάκη».
Τα πανό φτιάχτηκαν, κρεμάστηκαν, συζητήθηκαν, αλλά ο «λαλάκης» τους την έσκασε. Δεν ήταν εκεί για να τα δει. Στη θέση του ήταν ο Κούλης.
ΥΓ. Το κατά Μπαζιάνα και Φίλη «πήραμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία» ισχύει μόνο για την πολιτική κυβέρνηση ή η βρίσκει εφαρμογή και σε άλλες μη πολιτικές “κυβερνήσεις”;
