Δεν φταίει ούτε ο Τερίμ, ούτε ο Γιοβάνοβιτς που ο Παναθηναϊκός μετράει 14 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα. Τα 14 χρόνια, τους μόνους που έχουν επηρεάσει είναι τους φίλους του Παναθηναϊκού, που έχουν γίνει αυτοκαταστροφικοί στην πρώτη σοβαρή γκέλα. Ακόμα και ας μην είναι 100% ευθύνη του προπονητή ή της ομάδας.
Είναι οι ίδιοι οι φίλαθλοι που στο βόλεϊ θα πουν να μείνει ο Ανδρεόπουλος επειδή είναι Παναθηναϊκός και καλός άνθρωπος και ας έχει χάσει δυο σερί πρωταθλήματα, ενώ για τον Τερίμ που χάνει ένα πρωτάθλημα και μπορεί να φέρει το κύπελλο, θα πουν να φύγει αύριο το πρωί ο Τερίμ και το κυπελλάκι του παγωτού δεν το θέλω. Είναι ακριβώς οι ίδιοι.
Είναι οι ίδιοι που το κύπελλο του Ιβάν που για να το πάρει, απέκλεισε την Αναγέννηση Καρδίτσας και την Λαμία το βλέπουν σαν αγιασμό και λόγο παραμονής του, ενώ το κύπελλο του Τερίμ που απέκλεισε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό το βλέπουν σαν την πηγή του κακού που θα μας κάνει να ξεχάσουμε τα 14 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και θα μας φορτώσει τον τύραννο Τερίμ πάνω στην ομάδα μας.
Ντροπή σας κύριε Τερίμ για την ήττα από την ΑΕΚ και τον Άρη. Εμείς θέλουμε το εντός έδρας 0-0 με τον Βόλο στα play off και την τιμητική ήττα με 1-0 από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Ακόμα και το 1-1 που είχαμε έρθει πέρυσι, πάλι με τον Άρη στην Λεωφόρο ήταν πιο γλυκό από αυτό το ξινό 0-1. Μέχρι και στον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου μπήκαμε για να το πανηγυρίσουμε, δεν θυμάστε;
Άλλωστε που να ξέρετε εσείς κύριε Τερίμ από πρωταθλητισμό; Αν δείτε τα μηδέν πρωταθλήματα του Στρατηγού, του Μάγου και του Αναμορφωτή Μεντιλίμπαρ, θα ζαλιστείτε. Όπως και αν δείτε τα μηδέν πρωταθλήματα που είχε κατακτήσει ο Λουτσέσκου πριν έρθει στον ΠΑΟΚ και τα μηδέν πρωταθλήματα του Αλμέιδα πριν έρθει στην ΑΕΚ. Πάρτε πρώτα και εσείς κύριε Τερίμ μηδέν πρωταθλήματα και μετά μιλήστε. Μέχρι και ο Γιοβάνοβιτς, ένα πρωτάθλημα, έστω και στην Κύπρο, το έχει πάρει ο άνθρωπος πριν έρθει στον Παναθηναϊκό. Ίσως γι’ αυτό, ούτε με τον Γιοβάνοβιτς πήγε πολύ καλά τα πράγμα.
Πίσω από το απίθανο πρωτάθλημα που έχασε ο Γιοβάνοβιτς, πίσω από την φετινή εικόνα του αποκαρδιωτικού Παναθηναϊκού με τον Τερίμ, κρύβονται δύο πράγματα.
Αυτά τα δυο που κρύβονται εδώ και τόσα χρόνια. Είναι τα παραρτήματα και η διαιτησία.
Είναι το δωδεκάρι της Κύπρου που παίρνει η ΑΕΚ από Άρη και Βόλο ή Λαμία στα play off. Ομάδες που στα play off (ξε)σκίζονται κόντρα σε ΠΑΟΚ (0-1 στην Τούμπα), Ολυμπιακό (1-1 στο Χαριλάου) και Παναθηναϊκό (0-1 χθες) και με την ΑΕΚ δεν παίρνουν ούτε βαθμό.
Είναι η διαιτησία. Καθώς η ΑΕΚ στην OPAP Arena κέρδισε κάθε μονομαχία παίζοντας άμυνα με χέρια και με πόδια, ξέροντας πολύ καλά πως δεν θα δει ούτε μια κάρτα. Ενώ στον Παναθηναϊκό, καθώς και στον πάγκο της ομάδας του τριφυλλιού, οι προειδοποιητικές κάρτες να διαδέχονται η μια την άλλη.
Καθώς όταν ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις πέναλτι και να μην σου δοθεί η παράβαση, όταν ξέρεις ότι μπορείς να παίξεις την μπάλα με το χέρι και να μην πάρεις κίτρινη (στην χειρότερη να σου δοθεί το φάουλ και αυτό αν είσαι εκτός της μεγάλης περιοχής, αλλιώς ούτε φάουλ δεν δίνεται), όλα αυτά, δημιουργούν υπερπαίκτες (ΑΕΚ) κόντρα σε κοινούς θνητούς (Παναθηναϊκός).
Αυτό είδαμε και φέτος στη Νέα Φιλαδέλφεια. Απλά επειδή πέρυσι ο Παναθηναϊκός το αντιμετώπισε στον πρώτο αγώνα και πήρε και με πολύ καλή εμφάνιση ένα Χ, άντεξε για λίγες ακόμα αγωνιστικές, ενώ τώρα που η σφαγή έγινε προς το τέλος, λύγισε. Αυτή είναι η μόνη διαφορά. Όλα τα άλλα ίδια είναι και όσο δεν αλλάζει στρατηγική η διοίκηση Αλαφούζου, θα βλέπουμε κάθε χρόνο τα ίδια και θα απορούμε για το τι έγινε εντελώς “ξαφνικά” στο τέλος.
Ποιό τέλος; Μετά το 2-1 επί της ΑΕΚ έγραφα και εξηγούσα από εδώ γιατί ο ΠαναΘηναϊκός δεν θα πάρει το πρωτάθλημα. Γιατί η διαιτησία δημιουργεί υπερπαίκτες. Και αυτή την στιγμή, ο Παναθηναϊκός έχει την χρυσή ευκαιρία, να ακουστεί ο λόγος του σε διαιτητικά θέματα.
Η σύγκρουση μεταξύ των συμμάχων ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, θεωρείται αναπόφευκτη αυτό το Καλοκαίρι. Ο ΠΑΟΚ “μετράει” ελάχιστες περισσότερες ενώσεις από την ΑΕΚ, όμως δεν έχει την πλειοψηφία. Ο Ολυμπιακός “ελέγχει” 3-4 ενώσεις και ο Παναθηναϊκός, βρίσκεται εκτός παιχνιδιού, καθώς δεν ελέγχει καμία. Για να το κάνουμε πιο κατανοητό, το τελευταίο πρωτάθλημα και μάλιστα double, που πήρε ο Παναθηναϊκός με το Νικόλα Πατέρα στην προεδρία, που μπορούσε να επιβληθεί ακόμα και σε ενώσεις που τότε άνηκαν στο άρμα του Ολυμπιακού. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε μια διαιτησία 50 – 50. Από τότε έχουν να παίξουν 50 – 50 τον Παναθηναϊκό.
Αυτή την στιγμή στρώθηκε στον Αλαφούζο μια σημαντική ευκαιρία. Να χωθεί για πρώτη φορά στο θέμα των ενώσεων που κατά το δικό του σκεπτικό κάνει «τζιζ».
Αλλά αν θέλει να κάνει τους φίλους του Παναθηναϊκού χαρούμενους και να νιώσει και ότι ο ίδιος πέτυχε κάτι, τώρα είναι η ευκαιρία. Να βρει έναν έμπιστο άνθρωπο, που θα πάει να μιλήσει, να κανονίσει και να συμφωνήσει. Να πάρει και ο Παναθηναϊκός 3-4, 5 ενώσεις με το μέρος του και να γίνει ο ευσεβής πόθος για ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ, προκειμένου να διατηρήσουν (ΑΕΚ) ή να πάρουν (ΠΑΟΚ) τον έλεγχο της διαιτησίας στο ποδόσφαιρο.
Μην περιμένετε αν κάνει αυτό το πράγμα ο Παναθηναϊκός, να ευνοηθεί από την διαιτησία, αλλά μπορείτε να περιμένετε, το πέναλτι του Κώτσιρα στην ΟΠΑΠ Αρένα και το χέρι του Άμραμπατ πέρυσι στην μεγάλη περιοχή με τον Νταμπάνοβιτς, να δοθούν πέναλτι και το VAR να θυμηθεί να παρέμβει.
Εγώ από την πλευρά μου θα παραπέμψω στην ατάκα του Ιβάν Σαββίδη, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα και δεν είχε καμία ένωση ο ΠΑΟΚ με το μέρος του. Τότε ο Ιβάν Σαββίδης γύρισε και είπε πως ακόμα και η Μπαρτσελόνα να έρθει να παίξει μπάλα στην Ελλάδα, δεύτερη θα βγει. Ο ίδιος το κατάλαβε. Ας το καταλάβουν και κάποιοι άλλοι.
Υ.Γ.1 Ο Τερίμ έχει συνηθίσει να τον παρακαλανε να μείνει και όχι να τον γιουχάρουν για να φύγει. Έπρεπε να έρθει στο έρμαιο της διαιτησίας Panathinaikos για να βιώσει στην ζωή του, πρώτη φορά και αυτό…
Υ.Γ.2 Ας αφήσουμε την χρονιά να ολοκληρωθεί με τον Τερίμ και ας κάνουμε πραγματικότητα το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου. Να στηρίξουμε την ομάδα μέχρι το τέλος. Έχει αποτύχει ο Παναθηναϊκός. Δεν πήρε το πρωτάθλημα. ούτε όμως η Μπαρτσελόνα θα μπορούσε να το πάρει στην θέση του. Χαίρομαι που σταμάτησα να ακούω το κάποιες φορές εκτός πραγματικότητας σύνθημα, το στις χαρές και στις λύπες μαζί. Τελικά δεν είμαστε σε όλες τις λύπες μαζί και έτσι είναι το σωστό. Όμως ξαναλέω. Ας στηρίξουμε για τρία παιχνίδια ακόμα αυτή την ομάδα και στο τέλος να είστε σίγουροι ο Τερίμ θα έχει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει…
