Η ανεπανάληπτη πορεία του Παναθηναϊκού στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπως λεγόταν τότε το σημερινό Champions League, δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι συνοψίζεται σε ένα τραγούδι συνολικής διάρκειας 130 δευτερολέπτων και αυτό δεν είναι άλλο από το «Θούριο του Γουέμπλεϊ».
Ο Θούριος είναι ένας πατριωτικός ύμνος που γράφτηκε για να ξεσηκώσει τους Έλληνες. Έτσι ακριβώς αντιμετωπίστηκε και η πορεία του Παναθηναϊκού, μια πατριωτική, εθνική υπόθεση που δεν χωρούσε συζήτηση για το τι ομάδα είσαι ή τι ομάδα υποστηρίζεις. Υπήρχε μόνο ο Παναθηναϊκός του Φέρεντς Πούσκας με τον Δομάζο, τον Καμάρα, τον Αντωνιάδη και των άλλων παιδιών. Και το «Θούριο του Γουέμπλεϊ», ακριβώς αυτή τη δουλειά έκανε, να ξεσηκώσει όλους τους Έλληνες.
Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί πως μιλάμε για ένα τραγούδι που προέκυψε από έναν στιχουργό, ο οποίος χάρη στο Γουέμπλεϊ, έφτιαχνε στίχους για πρώτη και τελευταία φορά και ένα συγκρότημα, που δημιουργήθηκε για να τραγουδήσει ένα και μόνο τραγούδι και μετά να διαλυθεί! Όμως χάρη σε αυτό το τραγούδι κατάφερε να γίνει ευρέως και διαχρονικά γνωστό. Πώς όμως προέκυψε αυτό το τραγούδι και ποια είναι η ιστορία του μέχρι να χαρακτηριστεί αυτό το έπος από αυτά τα 130 δευτερόλεπτα; Αυτό θα πάμε να δούμε αμέσως τώρα.
Μιλάμε για ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε από τους πρωταγωνιστές της πορείας του Γουέμπλεϊ και πιο συγκεκριμένα έναν εξ αυτών, τον Φραγκίσκο Σούρπη. Ο Σούρπης ήταν εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, άριστος γιατρός αλλά όπως αποδείχτηκε και εξαιρετικός στιχουργός. Όπως ο ίδιος δηλώνει:
«Είχαμε αποκλείσει τον Ερ.Αστέρα στα ημιτελικά και είχαμε προκριθεί στον τελικό. Όλη η χώρα ζούσε αυτό το ρυθμό. Τότε με συνάντησε ένας κύριος από δισκογραφική εταιρεία. Είχε μαζί του κάτι 45άρια δισκάκια με ξένες επιτυχίες της εποχής: Θέλουμε να βάλεις ελληνικό στόχο σε ένα από αυτά να το κάνουμε το τραγούδι του τελικού. Ξέρουμε ότι σ’ αρέσει η ποίηση και θα τα καταφέρεις. Γιατρός σπούδαζα τότε, δεν είχα ξαναγράψει τίποτα, αλλά η ιδέα μου άρεσε. Το βράδυ σπίτι βάζω το πρώτο δισκάκι. Ήταν το ««Obladi-Oblada»» των Beatles. Πήρα χαρτί και μολύβι κι άρχισα να γράφω: Φεύγοντας από το σπίτι μου το πατρικό/έχω στο Λονδίνο μια δουλειά… Το επόμενο πρωί έκανα κάποιες διορθώσεις και του το πήγα. Το τραγούδησε το συγκρότημα «Bunions» κι έγινε επιτυχία…»
Το συγκρότημα που τραγούδησε το τραγούδι ήταν οι The Bunions. Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος είναι ο Γιάννης Χατζηαναστασίου, τραγούδησε για πρώτη και τελευταία φορά, όπως επίσης και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ο Ευάγγελος Παυλούδης στο αρμόνιο, ο Γιάννης Λυμπέρης στα κρουστά και ο Παντελής Βασιλείου στο μπάσσο. Ο τραγουδιστής των Bunions, Γιάννης Χατζηαναστασίου μας αποκαλύπτει την συνέχεια, δηλαδή τι ακριβώς συνέβη με το τραγούδι από τη στιγμή, που έφυγε από τα χέρια του Φραγκίσκου Σούρπη και ήρθε στα δικά του:
«Το συγκρότημα είναι από τα Βόρεια Προάστια, τα μέλη του συγκροτήματος ήμουν εγώ, ο Γιάννης Χατζηαναστασίου, ο Βαγγέλης Παυλούδης, ο Γιάννης Λυμπέρης και ο Παντελής Βασιλείου. Στιχουργός ο Φραγκίσκος Σούρπης και μάνατζερ ο νυν πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γιώργος Καρατζαφέρης. Επειδή ο δίσκος έπρεπε να βγει γρήγορα, δεν υπήρχε καθόλου χρόνος ούτε από εμάς, ούτε από την δισκογραφική για να γράψουμε ένα δεύτερο τραγούδι και να μπει στην δεύτερη πλευρά του 7ιντσου και έτσι η εταιρία έβαλε ένα τραγούδι των The Idols. Ότι κάναμε, το κάναμε με πάθος, με λίγα τεχνικά μέσα και μουσικά όργανα, αλλά όπως είπα, με πολύ αγάπη. Εμείς ούτε δραχμή δεν έχουμε πάρει από αυτό τον δίσκο που έκανε μεγάλες πωλήσεις. Όσο για την παρουσία μου στο συγκρότημα, λόγω πτυχίου στα οικονομικά, δεν συνέχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι, αλλά ερασιτεχνικά, ακόμα και τώρα που είμαι 72 ετών, τραγουδάω με φίλους μου μουσικούς που βρισκόμαστε συχνά».
Κάπως έτσι, αφού ο Παναθηναϊκός απέκλεισε και την Έβερτον στα προημιτελικά, την ομάδα του Λίβερπουλ που τότε ήταν πιο δυνατή από την ομώνυμη ομάδα, στον τελικό που θα γινόταν μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα νοτιότερα (και πιο συγκεκριμένα στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου), φτάσαμε σε ένα μοναδικό φαινόμενο. Οι στίχοι του Obla Di Obla Da από θρυλικούς Beatles (συγκρότημα επίσης από το Λίβερπουλ), να γίνουν ελληνικοί. Και αντί να ακούγονται οι Beatles στον τελικό και να εμψυχώνουν την Έβερτον, να ακούγονται οι Bunions και να εμψυχώνουν τον Παναθηναϊκό. Δηλαδή όπως μας λέει το τραγούδι, του Αστέρα το κόκκινο χρώμα, πράσινη πήρε μπογιά, κάπως έτσι έγινε και με τους Beatles.
Όπως ήταν αναμενόμενο το τραγούδι των Bunions ηχούσε παντού, ακουγόταν παντού και έφτασε φυσικά και στα αυτιά των ίδιων των Beatles. Το τραγούδι βγήκε σαν σινγκλ και συμπεριλαμβάνεται στον ομώνυμο δίσκο των σκαθαριών με τίτλο «The Beatles» το οποίο αναγράφεται πάνω σε ένα ολόλευκο εξώφυλλο. Δίσκος που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1968. Τα σκαθάρια φέρεται να επιθυμούσαν να σταματήσουν τη φήμη που είχε αποκτήσει το «Θούριο του Γουέμπλεϊ» ακόμα και εκτός Ελλάδας. Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από τη δική τους δουλειά και μέσω δικηγόρων τους, που επικοινώνησαν με τους αντίστοιχους του Παναθηναϊκού, φέρεται ότι ζήτησαν την απαγόρευση του. Κάπως έτσι το τραγούδι τυπώθηκε μια και μόνο φορά και από τότε δεν έχει γίνει επανέκδοση του δίσκου που περιείχε το τραγούδι.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε από την εταιρία «Μίνος Μάτσας & Υιός Α.Ε.» και πιο συγκεκριμένα μέσω της Margophone. Στην δεύτερη πλευρά του δίσκου, υπάρχει το τραγούδι των The Idols, γνωστό συγκρότημα της εποχής, με τίτλο “Wanted By The Law”. Ο δίσκος έκανε μεγάλες πωλήσεις και σύντομα έγινε ανάρπαστος και όσοι τον έχουν σήμερα στα χέρια τους διατηρούν ένα πολύ σπάνιο, συλλεκτικό και ιδιαίτερα ακριβό δίσκο, που αυτή τη στιγμή η διαδικασία εύρεσης του είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη.
Το “τραγούδι του Γουέμπλεϊ” ακούστηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1971 κι ένα μήνα περίπου πριν τον τελικό με τον Αγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ και έπαιξε για πρώτη φορά από τα μεγάφωνα του γηπέδου μετά τη νίκη με 2-0 του Παναθηναϊκού επί της Καβάλας.
Ολοκληρώνοντας πάμε να δούμε συνοπτικά την πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών, που ενέπνευσε τους στίχους για το Θούριο του Γουέμπλεϊ. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε τέσσερις αγώνες που έγιναν στην Λεωφόρο καμία ομάδα δεν κατάφερε να του βάλει έστω ένα γκολ, ενώ αντίθετα ο Παναθηναϊκός σε αυτά τα 360 αγωνιστικά λεπτά, σκόραρε 11 φορές.
16 Σεπτεμβρίου 1970: Ζένες Ες (Λουξεμβούργο) – Παναθηναϊκός 1-2
Ρεβάνς 30 Σεπτεμβρίου 1970: Παναθηναϊκός – Ζένες Ες 5-0
21 Οκτωβρίου 1970: Παναθηναϊκός – Σλόβαν Μπρατισλάβας (Τσεχοσλοβακία) 3-0
Ρεβάνς 4 Νοεμβρίου 1970: Σλόβαν Μπρατισλάβας – Παναθηναϊκός 2-1
9 Μαρτίου 1971: Έβερτον (Αγγλία) – Παναθηναϊκός 1-1
Ρεβάνς 24 Μαρτίου 1971: Παναθηναϊκός – Έβερτον 0-0
14 Απριλίου 1971: Ερυθρός Αστέρας (Γιουγκοσλαβία) – Παναθηναϊκός 4-1
Ρεβάνς 28 Απριλίου 1971: Παναθηναϊκός – Ερυθρός Αστέρας 3-0
Οι στίχοι του τραγουδιού «Το Θούριο του Γουέμπλεϊ»:
Φεύγω από το σπίτι μου το πατρικό
Έχω στο Λονδίνο μια δουλειά
Βρήκα σ’ ένα σύντομο λογαριασμό
Πως τα γκολ είναι γλυκά σαν τα φιλιά
Ένα γκολ, δύο γκολ… στον αέρα
Πάντσο η ομάδα πετά
Ένα γκολ, δύο γκολ τέτοια μέρα
Άνοιξη έχει η καρδιά
Όταν θα γυρίσω θα στο ξαναπώ
Όσο μ’ αγαπάς πως σ’ αγαπώ
Πράσινο μαντήλι δέσε στα μαλλιά
Τώρα έχω στο Λονδίνο μια δουλειά
Ζενές Ες με θυμάσαι ακόμα
Σλόβαν με ξέρεις καλά
Του Αστέρος το κόκκινο χρώμα
Πράσινη πήρε μπογιά
Με ζεστή καρδιά και ψυχή βαθιά, ξανά,
Δώσε τη μάχη άλλη μια φορά,
Παναθηναϊκέ!
Πράσινο τον Τάμεση θέλω να δω
Μέσα σ’ ένα Κύπελλο χρυσό
Κι έξω από το Μπάκιγχαμ έχω σκοπό
Να κολλήσω το τριφύλλι θυρεό
Προχωρείτε του ΠΑΟ, λιοντάρια
Στο Γουέμπλεϊ βάλτε φωτιά
Σαν κι εσάς διαλεχτά παλικάρια
Μόνο η Ελλάδα γεννά!
Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε ότι έχουν γραφτεί και άλλα εξαιρετικά τραγούδια για τον θρίαμβο της ομάδας του Φέρεντς Πούσκας, με το τραγούδι «Ζήτω ο Παναθηναϊκός» του Θόδωρου Βίλμα να είναι το πιο γνωστό εξ αυτών. Στο youtube λανθασμένα αναγράφεται ως τίτλος του τραγουδιού το “Σαν αστραπή μεσ’ το σκοτάδι” ενώ δεν αναφέρεται και το όνομα του καλλιτέχνη που δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
