Νίκησε το “δεν πάει άλλο”!

Δεν θεωρώ ότι νίκησαν οι παίκτες ή ο προπονητής του Παναθηναϊκού το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Θεωρώ ότι νίκησε το έμβλημα, η φανέλα και το “δεν πάει άλλο”. Το ίδιο θα πω και αν ο Παναθηναϊκός νικήσει τον Άρη και τον Αστέρα Τρίπολης στην Λεωφόρο. Ειδικά αυτές τις δύο ομάδες. Και ποιο είναι το δεν πάει άλλο; Το δεν πάει άλλο είναι η ποδοσφαιρική ανωμαλία που ζούμε τόσο καιρό. Είναι το δεν πάει άλλο σε ένα χρόνο ο ΠΑΣ Γιάννινα να κερδίσει για πέμπτο συνεχόμενο παιχνίδι τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και η μπάλα στο σουτ του Σάλιακα που ήταν φάουλ για 0-1, τρόμαξε και μόλις είδε δίχτυα, πήγε στο δοκάρι και γύρισε πίσω.

Να θυμίσουμε ότι στο 2021 μετράμε δύο ήττες στα Γιάννινα για το πρωτάθλημα, άλλη μια στο ουδέτερο γήπεδο του Αγρινίου για το Κύπελλο και άλλη μια στην Λεωφόρο για την ρεβάνς του Κυπέλλου. Όλες οι ήττες στο μισό γκολ. Και αν το δοκάρι του Σάλιακα ήταν γκολ, δεν θέλω να σκέφτομαι τι παιχνίδι θα βλέπαμε και τι καθυστερήσεις θα είχαμε για να μείνει αυτό το 0-1.

Το ίδιο δεν πάει άλλο ισχύει για τον Άρη που δεν γίνεται να κερδίσει για τρίτο συνεχόμενο αγώνα τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας, το ίδιο δεν πάει άλλο ισχύει για τον Αστέρα Τρίπολης που έχουμε χάσει το μέτρημα σε πόσους αγώνες παίρνει τρίποντα και κόβει βαθμούς από τον Παναθηναϊκό.

Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα αποφασιστικό βήμα για να καθαρίσει το θέμα Ευρώπη και κόντρα στον Άρη, μπορεί να τελειώσει πρόωρα αυτό το παραμύθι και να τα δώσει όλα για να διακριθεί στο κύπελλο και να ξαναπαίξει έναν τελικό έπειτα από πολλά πολλά χρόνια. Κάτι λιγότερο από μια δεκαετία. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζονται δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να περάσει το εμπόδιο του Βόλου την Τετάρτη. Και το επισημαίνουμε γιατί μια στραβοκλωτσιά αρκεί για να γίνει το 1-0 και μετά να τρέχεις και να μην φτάνεις. Και το δεύτερο είναι να αναστηθεί ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς στα ντέρμπι. Είναι το μόνο που λείπει από τον προπονητή του Παναθηναϊκού. Είναι αυτό που το είχαν σχεδόν όλοι οι προκάτοχοι του ακόμα και σε πιο δύσκολες χρονιές, αλλά δεν το έχει ακόμα ο ίδιος.

Τα πραγματικά highlights του αγώνα είναι οι δηλώσεις του Ηρακλή Μεταξά μετά το τέλος του αγώνα. Από τους λίγους ηττημένους προπονητές που μετά το τέλος του αγώνα βγήκε και είπε χωρίς περιστροφές ότι είμαστε μικρότερο μέγεθος από τον Παναθηναϊκό και χάσαμε δίκαια, ενώ αν ήθελε, κάλλιστα θα μπορούσε να πει ότι ο Παναθηναϊκός ήταν ξεκούραστος ενώ τα Γιάννινα είχαν παιχνίδι μεσοβδόμαδα. Προς τιμήν του δεν αναφέρθηκε σε αυτό. Το μοναδικό πράγμα το οποίο έθιξε ο προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα, ήταν το γκολ του Παναθηναϊκού που μπήκε κόντρα σε 10 παίκτες του ΠΑΣ, μιας και ο Περέα εκείνη την ώρα βρισκόταν εκτός αγωνιστικού χώρου. Όμως ακόμα και εκεί θα μπορούσαμε να του πούμε, ότι το γκολ μπήκε κόντρα στην πραγματική αναλογία παικτών, μιας και ο Σάλιακας θα έπρεπε να είχε δει την δεύτερη κίτρινη κάρτα σε ένα φράγμα που έκανε στον Παλάσιος όταν πήγε στο πρώτο ημίχρονο να βγάλει τον Παναθηναϊκό στην αντεπίθεση. Φυσικά ο Τζήλος δεν έδωσε ούτε καν απλό φάουλ. Ένας Τζήλος που όλες οι ομάδες έχουν μόνιμα παράπονα από αυτόν και δεν γίνεται να συνεχίζει να σφυρίζει χαριστικά, λόγω της τραγικής εμπειρίας που είχε με το περιβόητο λευκό πόλο.

Το δεύτερο highlight ήταν ο πανηγυρισμός του Μαουρίσιο στο 1-0. Ένα γκολ που εξέθεσε ποδοσφαιρικά για μια ακόμα φορά τους μυρωδιάδες από μπάλα που έχουν κατακλύσει τον σύλλογο, έχουν γνώμη για όλα και φυσικά ήθελαν να τον διώξουν τον Μαουρίσιο από το περασμένο Καλοκαίρι και όταν απέτυχαν, σήκωναν κουβέντα για να φύγει τουλάχιστον αυτό τον χειμώνα. Ο πανηγυρισμός του Βραζιλιάνου όχι απλά παιχταρά, αλλά του Βραζιλιάνου ΗΓΕΤΗ, έδειξε ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη είναι το μίνιμουμ της φετινής χρονιάς. Δεν υπάρχει αύριο για κανέναν αν ο Παναθηναϊκός δεν βγει ούτε φέτος Ευρώπη.

Το τρίτο και τελευταίο highlight είναι οι συγκάτοικοι του Καρλίτος στην κορυφή των σκόρερ. Εντάξει είναι το λιγότερο άδικο να έχεις βάλει εννέα γκολ με το σπαθί σου, χωρίς κανένα πέναλτι και ξαφνικά να βλέπεις συγκάτοικους τον Ελ Αραμπί και τον Κούρτιτς που σε αντίθεση με σένα έχουν εκτελέσει από πέντε πέναλτι ο καθένας. Δεν είναι σωστό. Ειδικά ο Κούρτιτς από τα εννιά γκολ που έχει βάλει, μόνο τα τρια έχουν μπει σε καθαρή ροή αγώνα. Βέβαια δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και ο πανηγυρισμός των δυο παικτών που είναι default και δεν ανταποκρίνεται σε πραγματικές συνθήκες αγώνα. Πως γίνεται όταν βάζεις γκολ από πέναλτι να πανηγυρίζεις κλείνοντας τα αυτιά σου όταν ο αγώνας γίνεται κεκλεισμένων των θυρών (όπως σήμερα στον αγώνα του ΠΑΟΚ) και πως γίνεται σε άλλο αγώνα του Ολυμπιακού, πάλι κεκλεισμένων των θυρών ο Ελ Αραμπί να πυροβολεί τις άδειες κερκίδες;

Και αν τώρα τα είπαμε λίγο παραπάνω για τον Κούρτιτς στο επόμενο άρθρο θα τα πούμε για τον Ελ Αραμπί που από τον Οκτώβριο μέχρι τώρα που είμαστε με το 1,5 πόδι στο 2022, οι δημοσιογράφοι του Ολυμπιακού κοροϊδεύουν στα ίσια τον κόσμο της ομάδας, λέγοντας πως από μέρα σε μέρα υπογράφει νέο συμβόλαιο ο Μαροκινός σούπερ σταρ…