Αν τον Μάρτιο του 2018, ο μέσος οπαδός της ΑΕΚ περνούσε μια βόλτα έξω από τον χώρο που βρισκόταν κάποτε το γήπεδο της Ένωσης, τα συναισθήματα θα ήταν τα αναμενόμενα: η απογοήτευση, η νοσταλγία, η αίσθηση πίκρας για εκείνη την παταγωδώς αποτυχημένη απόφαση του 2003 να γκρεμιστεί το «Νίκος Γκούμας». Και αν όχι όλα αυτά, τότε ένα άλλο, εξίσου αρνητικό συναίσθημα θα υπήρχε: η αδιαφορία.
Διότι μπορεί η έλευση Μελισσανίδη στην διοικητική πραγματικότητα του Δικεφάλου να είχε επανεκκινήσει με αποφασιστικό τρόπο τη διαδικασία για να χτιστεί εκ νέου το γήπεδο της ΑΕΚ στο ιστορικό του σημείο, αλλά το λαβυρινθώδες πλέγμα γραφειοκρατίας που έπρεπε να ξεπεράσει η Ένωση για να ξεκινήσουν οι εργασίες ήταν ικανό να ξενερώσει κόσμο και κοσμάκη.
Κακά τα ψέμματα άλλωστε, από το 2003 που το γήπεδο γκρεμίστηκε μπόλικο νερό κύλησε στο αυλάκι. Το χτίσιμο του γηπέδου έπαψε να είναι πρωταρχικό διακύβευμα για τον λαό της ΑΕΚ, ο κόσμος συνήθισε στο ευρύχωρο ΟΑΚΑ. Μια ολόκληρη γενιά οπαδών δεν είχε ζήσει καν την ΑΕΚ στο «Νίκος Γκούμας», τα συνθήματα περί επιστροφής στο φυσικό της σπίτι έμοιαζαν ανούσιοι ρομαντισμοί.
Δεν είναι υπερβολή: ο κόσμος της ΑΕΚ είχε ξεχάσει τις ρίζες της ομάδας…
Μια τέτοια περιγραφή της κατάστασης ωστόσο θα αφορούσε τον Μάρτιο του 2018. Ένα χρόνο αργότερα, η αντιστροφή της συλλογικής ψυχολογίας των οπαδών της ΑΕΚ αναφορικά με το γήπεδο μοιάζει εντυπωσιακή και πλήρης. Διότι πλέον, περνώντας έξω από τον χώρο του παλιού «Νίκος Γκούμας» δεν βλέπεις ούτε χώματα, ούτε μπάζα, ούτε ανενεργές μπουλντόζες.
Το ακριβώς αντίθετο: η ζωντάνια που εκπέμπει η καθημερινή δραστηριότητα στο εργοτάξιο της Νέας Φιλαδέλφειας είναι αδύνατο να μην μεταδόσει αισιοδοξία. Και το υπό κατασκευή γήπεδο της ΑΕΚ που μέρα με τη μέρα υψώνεται και σχηματοποιείται είναι τόσο επιβλητικό που αντικειμενικά κάνει την μόνιμη έδρα της Ένωσης τα τελευταία 16 χρόνια (το ΟΑΚΑ) να μοιάζει μια αντιποδοσφαιρική κατάσταση.
Ακόμα και οι πιο απαιτητικοί των απαιτητικών, εκείνοι που σε κάθε δημοσιοποίηση φωτογραφιών από το υπό κατασκευή γήπεδο φώναζαν για προσπάθεια αποπροσανατολισμού από την αγωνιστική κατάσταση, έχουν πλέον αλλάξει γνώμη.
Δεν γίνεται και αλλιώς: κοιτώντας κανείς αυτό το πανέφορφο θέαμα με τα δυο διαζώματα και τις επιβλητικές κωλώνες να υψώνονται, είναι αδύνατο να μην ανυπομονεί να το δει γεμάτο.
Πλέον, καταλαβαίνουν άπαντες την επιμονή της διοίκησης να ξεπεράσει τη γραφειοκρατία και να τοποθετήσει σε θέση στρατηγικού στόχου την ανέγερση του γηπέδου.
Δεν είναι καθόλου υπερβολή: μέσα σε έναν χρόνο, ο κόσμος της ΑΕΚ θυμήθηκε τις ρίζες της ομάδας.
Και ανυπομονεί για τη μεγάλη επιστροφή…
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
