Ο Γιώργος Ροκίδης έγινε “Παναθηναϊκό viral” με την ατάκα του στην αποφώνηση του ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στην ΕΡΤ 3 την περασμένη Τετάρτη στην επέτειο των 50 χρόνων από “το έπος του Wembley” (δείτε το ΕΔΩ).
Είδε όλο το γύρισμα του ντοκιμαντέρ στην Λεωφόρο και τον έπιασε το βράδυ. Όταν ήρθε η σειρά του να μιλήσει για να κλείσει το ντοκιμαντέρ είχε πέσει ο ήλιος πίσω από τον Λυκαβηττό, είχαν σβήσει τα φώτα και εντελώς αυθόρμητα γύρισε και είπε: «Ξέρω πόσο τον αγαπάτε τον Παναθηναϊκό όλοι σας. Θέλω να τον αγαπάτε γιατί το αξίζει. Σ’ αυτό το γήπεδο που έχει πέσει σκοτεινιά, όσο να μην υπάρχουν λαμπτήρες και φώτα, πάντοτε θα φωτίζει τις καρδιές μας, όσο σκοτεινά και να είναι…».
Και αυτή είναι μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους στην ιστορία του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού και γι’ αυτό τα λόγια αυτά είχαν ανάλογη απήχηση. Ας δώσουμε όμως το λόγο στον ίδιο τον Γιώργο Ροκίδη να μιλήσει για το ντοκιμαντέρ, παρασκήνια από τότε και για τα διοικητικά μελλούμενα…
Πως ξεκίνησε η ιδέα για το ντοκιμαντέρ των 50 χρόνων;
Η ιδέα έπεσε στο τραπέζι τον Δεκέμβρη του 2020 και πάρα όλες τις αντιξοότητες με τον covid έγινε μια εκπληκτική δουλειά, γιατί είδε ο κόσμος τι πραγματικά είναι ο Παναθηναϊκός. Ότι είναι ο πρώτος σύλλογος που έπαιξε Ευρώπη, που πήρε αήττητο νταμπλ με ελληνόπουλα, που δίδαξε το ευ αγωνίζεσθαι και ήρθε ένα ντοκιμαντέρ και τους πλάκωσε όλους. Ίσως να υπάρξει και συνέχεια. Ήδη στο www.50yearswembley.gr μπορείς να δεις το μουσείο με τα φωτογραφικά αντικείμενα αξίας που έχουμε δώσει όλοι εμείς οι παλαίμαχοι για να συμβάλουμε στον εορτασμό.
Ποιο είναι το παρασκήνιο που ήρθες στον Παναθηναϊκό; Είχε γίνει ιστορία η μεταγραφή σου…
Όντως με ζητούσε και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Μάλιστα ο Σιφαλάκης, τότε γενικός αρχηγός του Ολυμπιακού, είχε έρθει σπίτι μου στο Αιγάλεω με συγκεκριμένη πρόταση, 100 χιλιάδες δραχμές, που τότε ήταν πάρα πολλά λεφτά και ένα σπίτι επειδή ήμουν νιόπαντρος στην Καστέλλα. Ο πατέρας μου όμως, επειδή ήταν Παναθηναϊκός αρνήθηκε και πήγα στον Παναθηναϊκό μόνο για ένα τριφύλλι του 1930, χωρίς καθόλου λεφτά. Μιλήσαμε με τον τότε πρόεδρο του Παναθηναϊκού, τον Πανουργιά και μου εξήγησε την κατάσταση, ότι επειδή είχαν γίνει σοβαρές ζημιές στο γήπεδο της Λεωφόρου, δεν είχαν λεφτά την μεταγραφή μου, αλλά μου είπε ότι σε θέλουμε… Και φυσικά αυτό το τριφύλλι του 1930 το έχω ακόμα…
Πως μπήκε το “πράσινο τρένο” στις ράγες για να φτάσει στον τελικό της Ευρώπης;
Ο Παναθηναϊκός πάντα στόχευε σε παίκτες με ποιότητα και ήθος. Αν κάποιος είχε μόνο την ποιότητα ο Παναθηναϊκός δεν θα τον έπαιρνε και αν προχωρούσε από κεκτημένη ταχύτητα στην απόκτηση του, ο παίκτης δεν θα μακροημέρευε…
Όχι όπως τώρα που βλέπουμε σε διάφορες ομάδες ο ένας παίκτης να έχει συλληφθεί τρεις φορές, να έχει κάνει φυλακή και για τον άλλο να εκκρεμεί ποινή φυλάκισης ενός έτους…
Το ποδόσφαιρο την δεκαετία του ’50 ήταν κακόφημο, με τους παίκτες να μην μπορούν να έχουν τα προς το ζην. Θεωρείται ότι έπαιζαν οι αλήτες και ο Παναθηναϊκός από το 1959 και μετά έκανε μεγάλο αγώνα για να βγάλει αυτή τη φήμη από πάνω του, με τον Σούρπη που ήταν Γιατρός και τον Καμάρα που είχε δικηγορικό γραφείο, αλλά και άλλους…
Πως ήταν η επαφή με τον μακροβιότερο προπονητή της Liverpool Μπίλ Σάνκλι, πριν τον εκτός έδρας αγώνα με την Έβερτον;
Η Έβερτον προσπαθούσε να μας δημιουργήσει προβλήματα, όταν θέλαμε να κάνουμε προπόνηση στο γήπεδο τους και όταν το έμαθε αυτό ο Μπιλ Σάνκλι, μας παρείχε γήπεδα, σάουνα, πισίνες, τα πάντα. Και μας είπε την ατάκα «Δεν τους χωνεύουμε αυτούς τους εφοπλιστές και να πεθάνουν όλοι και να πηγαίνουν προς το κοιμητήριο εμείς δεν θα ακολουθήσουμε». Ο Μπίλ Σάνκλι ήταν όλη η Λίβερπουλ και τότε η Έβερτον ήταν ισοδύναμη με την Λίβερπουλ, αν όχι ένα βήμα μπροστά.
Ο Πούσκας πως ήταν σαν προπονητής;
Ο Πούσκας ήταν τεράστιο ποδοσφαιρικό μέγεθος, μέσα στους 10 καλύτερους που υπάρχουν ήταν δώρο Θεού που τον πήρε ο Παναθηναϊκός, αλλά ο Πούσκας δεν ήταν προπονητής! Βέβαια ήταν Θείο δώρο και του Πούσκας που ήρθε στον Παναθηναϊκό γιατί αν κοιτάξεις το βιογραφικό του στην προπονητική, ένας Παναθηναϊκός υπάρχει… Ο Πούσκας δεν έκανε καθόλου τακτική αλλά κατάλαβε ότι είχε μια ομάδα με τεράστιες δυνατότητες, ταλαντούχα, προπονημένη και μαζί της δημιούργησε φιλοδοξίες… Γενικά έκανε πράγματα που αν τα είχε κάνει άλλος, θα είχαν πέσει να τον φάνε. Με την Σλόβαν στην Μπρατισλάβα είχε χτυπήσει από το πρώτο ημίχρονο ο Καμάρας, δεν υπήρχε περίπτωση να επανέλθει και είχε αφήσει την ομάδα για 17 λεπτά και μέχρι και το τέλος του ημιχρόνου να παίζει με 10 παίκτες και έκανε αλλαγή στο ημίχρονο. Βέβαια ήταν κυρίαρχος στα αποδυτήρια, δεν μπορούσε κανείς να του αντιμιλήσει. Στον τελικό του Wembley ο Παναθηναϊκός δεν έκανε ούτε μια αλλαγή σε αντίθεση με τον Ajax που αξιοποίησε τις αλλαγές που μπορούσε να κάνει… Στον σοκαριστικό τραυματισμό του Γιάννη Τομαρά, ενώ τον επισκέφτηκε όλη η ομάδα, ο Πούσκας δεν πήγε στο Κ.Α.Τ. να δει την κατάσταση του…
Ο Παναθηναϊκός δεν είχε να ξεπεράσει μόνο τους πολύ δύσκολους αντιπάλους του, αλλά και τις επικοινωνιακές τρικλοποδιές της χούντας, που ήθελε να καρπωθεί κάτι από τον θρίαμβο, σωστά;
Η χούντα είχε επανδρώσει σε διοικητικό πόστο όλες τις ομάδες εκτός από τον Ολυμπιακό που είχε τον Παπαποστόλου. Ήταν σαφές ότι η χούντα ευνοήθηκε από τον Παναθηναϊκό και ποτέ δεν συνέβη το αντίστροφο. Άλλωστε η χούντα δεν έδωσε το παραμικρό στους παίκτες του Παναθηναϊκού που έκαναν περήφανη την Ελλάδα. Είχαν υποσχεθεί σπίτια και ένα σωρό και δεν έδωσαν τίποτα! Γι’ αυτό δεν ανέχομαι να λένε ψέματα για “χούντα” και Παναθηναϊκό. Το ίδιο έκανε η χούντα και με το ευρωπαϊκό της ΑΕΚ στο μπάσκετ.
Μετά την viral ατάκα που είπες, θέλοντας και μη μπαίνει ένα ερώτημα. Βοτανικός ή Λεωφόρος;
Λεωφόρος με χίλια! Με γκάζια! Και κατακρίνω τόσο τον Κώστα Καραμανλή όσο και τον Τσίπρα, οι οποίοι αν και ήταν πρωθυπουργοί και Παναθηναϊκοί, επί της ουσίας δεν βοήθησαν καθόλου στο να γίνει γήπεδο στην Λεωφόρο, τότε που τα σενάρια για Βοτανικό είχαν παγώσει και ήταν εφικτό. Τους εκτιμώ και τους δυο, αλλά δεν βοήθησαν.
Ακόμα και τώρα εκτιμώ ότι αν όχι καινούριο γήπεδο, μπορεί να γίνει ανάπλαση, να μπουν επιπλέον κερκίδες και να μετατραπεί το υπάρχον γήπεδο σαν καινούριο.
Έχουν γνώσιν οι φύλακες και ξέρουν ότι αν θέλουν, μπορούν. Συναισθηματικά και μόνο θα μπορούσαν όλοι αυτοί οι παράγοντες που εμπλέκονται για τον Βοτανικό και ο δήμαρχος, να κάνουν τον σχεδιασμό στην Λεωφόρο. Βέβαια αυτό είναι δύσκολο γιατί υπάρχει μεγάλο φαγοπότι γύρω από το γήπεδο του Βοτανικού. Εκτός αυτού έχουνε μπει οι ράγες για να γίνει καινούργιο γήπεδο και ρεαλιστικά είναι δύσκολο αυτό να αλλάξει.
Στην περίοδο για το Wembley, αρχηγός αποστολής ήταν ο Διαμαντής Πατέρας. Πιο μετά ο γιός του, ο Νίκος Πατέρας για ένα διάστημα ανέλαβε τον Παναθηναϊκό. Να περιμένουμε στο μέλλον κάτι τέτοιο και από τον γιο του τον Διαμαντή;
Νομίζω είναι μικρός ακόμα…
Ναι αλλά κάποια στιγμή δεν θα μπορούσε να αναλάβει…
Νομίζω ότι προς το μέλλον υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι. Για παράδειγμα ο γιος της Αγάπης και του Καπετάνιου, ο Νίκος Βαρδινογιάννης, λέει ξεκάθαρα ότι προς το παρόν δεν μπορεί να αναλάβει τέτοια ευθύνη, θέλει και άλλες εμπειρίες. Και είναι και άλλοι…
Όταν λέμε άλλοι, εννοούμε όπως τον γιο του Πολέμη;
Δυο – τρεις φορές που τον είχα πετύχει στο ΟΑΚΑ και είχα μιλήσει μαζί του, μπορώ να σου πω ότι έχει τρέλα με τον Παναθηναϊκό και ο πατέρας του προσπάθησε να μην έχει τέτοια τρέλα. Γιατί μεγαλώνοντας και μπαίνοντας σε επιχειρηματικούς κύκλους σιγά – σιγά εξατμίζεται η αγάπη σου η νεανική…
Ναι, γιατί αναγκάζεσαι να γίνεις ορθολογιστής…
Εύγε… Ειπώθηκε λοιπόν ότι η οικογένεια Βαρδινογιάννη θα ασχοληθεί ξανά με τον Παναθηναϊκό αλλά όχι τώρα. Θα γίνει στο μακρύ μέλλον. Μπορεί σε 10 ή και σε 20 χρόνια. Θα γίνει όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Αυτό το κρατάω εγώ.
Και να υποθέσω ότι αν γίνει αυτό, θα έχουν και διαφορετική προσέγγιση από αυτήν που είχε μέχρι πρότινος η οικογένεια;
Θα είναι άλλα μυαλά, θα είναι άλλα τα ήθη και τα έθιμα αλλά το έμβλημα θα είναι το ίδιο… Και εύχομαι μέχρι τότε να μην υπάρχει σκοτεινιά και να έχουμε μόνο φωτεινές τις καρδιές μας.
Κλείνεις με την καλύτερη ευχή και ας ελπίσουμε μέχρι να επαληθευτείς και να μπει κάποιος ισχυρός παράγοντας ξανά στην ομάδα να μην μείνει άλλα τόσα χρόνια ο σύλλογος μακριά από τίτλους. Τέλος, στο σήμερα, το ενδιαφέρον του Δρακωτού πως το βλέπεις;
Έχω ταξιδέψει πάρα πολλές φορές στην Αμερική και ξέρω ότι η αγάπη τον ανθρώπων εκεί για τον Παναθηναϊκό είναι μεγάλη και αληθινή. Δεν είναι μόνο ο Δρακωτός, αλλά είναι πάρα πολλοί. Εκτιμώ ότι θα ωριμάσει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
