Πόνεσε πολύ αυτό το κύπελλο. Αντάμα έκλαιγαν Αρειανοί και “αντιαλαφουζικοί”.
Ειδικά οι τελευταίοι, φτάσανε στο σημείο να σιχτιρίζουν και τους παίκτες, που το πανηγύριζαν όπως γούσταραν εκείνη την στιγμή και δεν τους ζήτησαν το λόγο.
Ασφαλώς και πιστεύω ότι το συνολικό πρόσημο του Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό ως προς τις κατακτήσεις πρωταθλημάτων είναι αρνητικό. Ασφαλώς και θα ήθελα έναν ιδιοκτήτη που θα χτύπαγε το χέρι στο τραπέζι και θα έκανε “τα πάντα” για την ομάδα του. Άλλο αυτό όμως και άλλο αυτή η αρρώστια να μην χαίρεσαι ένα τρόπαιο επειδή έδωσε κάποιο μπόνους στον Αλαφούζο.
Αλλά παρεμπιπτόντως να πάμε και στο άλλο το φοβερό. Ήρθε ο Κόντης. Τώρα που πήρε το κύπελλο, λένε όλοι ότι μας έσωσε από τον “τύραννο Τερίμ”. Αν δεν τα κατάφερνε πάλι θα έφταιγε ο Τερίμ, που δεν πρόλαβε να φτιάξει την ομάδα χάος που παρέλαβε.
Εγώ ξέρω ότι για να φτάσουμε να παίξουμε τελικό κυπέλλου, αποκλείσαμε Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη, ΠΑΟΚ όσες φορές και αν βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο και Ατρόμητο στο Περιστέρι, με buzzer beater σαν το χθεσινό. Κάποιος βοήθησε σε όλα αυτά. Κάποιος είναι ο υπεύθυνος που παίζει ο Παναθηναϊκός, τελικό. Τερίμ λέγεται, μην ντρέπεστε να το πείτε.
Από όλους όσους μίλησαν, μόνο ο Λοντίγκιν ευχαρίστησε και τον Τερίμ στον λόγο του. Ποιος; Ο Λοντίγκιν που ο Τερίμ έφερε τον Ντραγκόφσκι και έχασε την θέση του στην ενδεκάδα. Και μάλιστα την έχασε αμέσως μετά την επική πρόκριση, με μπαταρισμένο κεφάλι, στα πέναλτι, στο Φαληρικό στάδιο.
Και τι είπε εκτός αυτού; Παιδιά υπομονή. Η ομάδα ακόμα χτίζεται, ακόμα γαλουχείται. Η δίψα είναι πολύ μεγάλη, αλλά όλα θα γίνουν. Και ότι τη νέα σεζόν ο Παναθηναϊκός θα μπει ακόμα πιο δυναμικά στην μάχη του τίτλου και ότι βγει. Δηλαδή, ακόμα υπάρχει ο παράγοντας διαιτησία, αλλά πλέον τα πρωταθλήματα δεν χαρίζονται από τον Σεπτέμβριο. Θα είμαστε ξανά στο κόλπο. Με ακόμα μεγαλύτερη πίστη.
Εντύπωση δε μου έκανε η άθλια συμπεριφορά του Άρη προς την διαιτήτρια του τελικού, Φράπορτ. Και να πεις ότι δεν ήταν καλή; Πολύ καλύτερη από πολλούς συναδέλφους της. Και αν ήθελε να ευνοήσει τον Παναθηναϊκό, μια χαρά θα μπορούσε να πνίξει την δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Κώτσιρα, η οποία σημειωτέον, ήταν και η πρώτη κόκκινη της καριέρας του.
Δηλαδή τι θέλανε; Η “καρατιά” του Ζουλ, να μην τιμωρηθεί με κόκκινη; Ποιος βαρίστας στον κόσμο δεν θα καλούσε τον διαιτητή στο μόνιτορ για να δει την φάση, επειδή κατά την γνώμη του δεν είναι κόκκινη κάρτα; Κανείς.
Αλλά με τον Ζουλ, δεν τα έβαλε κανένας. Η διαιτητής φταίει. Το γκολ δε, σε 6 λεπτά καθυστερήσεων, μπήκε στο έκτο λεπτό και έκτο δευτερόλεπτο του αγώνα. Δηλαδή ο αγώνας θεωρητικά είχε λήξει και η Φράπαρ κοίταγε ήδη το ρολόι της. Αλλά επειδή όπως είπε και ο Τερίμ, δεν τελειώνει ένας αγώνας πριν πει ο Παναθηναϊκός ότι τελείωσε. Εγώ αυτό θα το κρατήσω από τον Τερίμ. Έτσι μπήκε το γκολ μετά τα έξι λεπτά των καθυστερήσεων.
Και τι θέλανε στον Άρη; Να κρατήσει επιπλέον καθυστερήσεις μπας και ισοφαρίζανε!
Πάνε καλά οι άνθρωποι; Ο Άρης έδειξε ότι δεν ξέρει να χάνει. Ενώ θα έπρεπε να ξέρει να χάνει, καθώς από τότε που ιδρύθηκε όλο χάνει. Τρία στα τρία σε τελικούς Κυπέλλου από τον Παναθηναϊκό. Και ακόμα δεν έχει μάθει να χάνει. Φοβερό…
Καταρχάς για να πάρεις ένα κύπελλο πρέπει να βάλεις γκολ. Ας τους το πει κάποιος. Αυτοί παίζουν:
Τελικό κυπέλλου το 2003 με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, γκολ δεν βάζουν (1-0)
Τελικό κυπέλλου το 2005 στην Πάτρα με τον Ολυμπιακό, γκολ δεν βάζουν (3-0)
Τελικό κυπέλλου το 2010 στο ΟΑΚΑ με Παναθηναϊκό, γκολ δεν βάζουν (1-0)
Ξανά τελικό κυπέλλου το 2017 με τον Ολυμπιακό στο Καυτατζόγλειο, πάλι γκολ δεν βάζουν (2-0)
Και πάλι τελικό κυπέλλου χθες στον Βόλο, πάλι γκολ δεν βάλανε (1-0).
Δυο τελικοί κυπέλλου από τους 4 που είχε δώσει ο Άρης, έγιναν στην Θεσσαλονίκη και τους έχασε. Αλλά το ΟΑΚΑ του έφταιγε μετά και θέλανε Βόλο. Μάλλον αυτό που θέλουν, είναι να μην αφήσουν γήπεδο για γήπεδο στην Ελλάδα και πόλη για πόλη, που να μην έχουν χάσει και από (τουλάχιστον) έναν τελικό κυπέλλου. Αυτό γιατί αρκετά με το παραμύθι, εμείς θέλαμε να γίνει ο τελικός με κόσμο, αλλά η κακή η κοινωνία δεν το ήθελε. Θέλατε Βόλο, ακόμα και ας ξέρατε ότι θα γίνει χωρίς κόσμο. Χαρείτε το τώρα.
Υ.Γ. Το μήνυμα του συλλαλητηρίου ελήφθη από όλους. Και μάλιστα ήταν και πετυχημένο. Και επειδή ελήφθη και επειδή ήταν πετυχημένο, γι’ αυτό οι ποδοσφαιριστές και ο ίδιος ο Αλαφούζος, έγιναν ένα κουβάρι μετά το τέλος του Κυπέλλου. Με αυτή την κίνηση, ο Παναθηναϊκός έδειξε, ότι σεβόμαστε την δυσαρέσκεια σας, αλλά στηρίξτε την ομάδα και εμείς θα συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, πρόβλημα του.
Υ.Γ.2 Από τα πιο γλυκά κύπελλα στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Δείτε την πορεία αυτής της ομάδας από το πρώτο δευτερόλεπτο του Κυπέλλου στο (πάλι κεκλεισμένων των θυρών) Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του χθεσινού κυπέλλου και θα καταλάβετε.
Υ.Γ.3 Στην αρχή ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε αρκετά υποτονικά. Και μετά τα πρώτα 20 λεπτά, άρχισε να ανεβαίνει. Ενώ ο Κόντης, καταλαβαίνοντας ότι έχασε το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό από τις αλλαγές του, φυσούσε και το γιαούρτι στον τελικό του κυπέλλου και επί της ουσίας αλλαγές δεν έκανε! Ευτυχώς που μπήκε το γκολ την ώρα που μπήκε, γιατί στην παράταση, ακόμα και με παίκτη παραπάνω, θα φαινόταν η κούραση των παικτών.
Υ.Γ.4 Και τώρα 20 κύπελλα και άλλα τόσα και ακόμα περισσότερα πρωταθλήματα. Όταν οι αριθμοί στρογγυλεύουν, μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το εκάστοτε club. Μπράβο σου Παναθηναϊκέ! Το πήρες πανάξια, το σήκωσες Παναθηναϊκά!
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
