Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Όμως χθες ο Αλόνσο παραδέχτηκε ότι αστόχησε στον στόχο που ο ίδιος είχε θέσει. Πιο συγκεκριμένα ο Αλόνσο είχε πει ότι μέχρι τις 31 Αυγούστου η ομάδα του θα είναι έτοιμη. Χθες 22 Σεπτεμβρίου παραδέχτηκε ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πολύ μακριά από τον επιθυμητό βαθμό ετοιμότητας που ο ίδιος θα ήθελε, ζητώντας κι άλλο χρόνο.
Ασφαλώς δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από το να λες αυτή την στιγμή να φύγει ο προπονητής. Ασφαλώς με δυο άσχημα αποτελέσματα κόντρα σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό, όλα μπορεί να αλλάξουν.
Αλλά αυτή την στιγμή ο Αλόνσο:
1) Με αντιπάλους όπως ο Ajax και η αήττητη στο γαλλικό πρωτάθλημα Lens, έβαλε τον Παναθηναϊκό στην League Phase του Conference League.
2) Νίκησε Λεβαδειακό και Πανσερραϊκό και έδειξε ότι θα μπορούσε να πάρει στην Τούμπα το διπλό
3) Έχασε βαθμούς κόντρα σε μια ομάδα (Καλλιθέα) σε ένα γήπεδο (Λεωφόρος), που όμως είναι εξαιρετικά, αν θα “περάσει” είτε ο Ολυμπιακός, είτε ο ΠΑΟΚ, ενώ δεν “πέρασε” ούτε η ΑΕΚ.
4) Έχασε από τον Αστέρα Τρίπολης στο κεκλεισμένων των θυρών ΟΑΚΑ από το λάθος του Σιδηρόπουλου, που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα και όχι με ευθύνη προπονητή.
Όμως κοιτώντας το παρόν, είναι εύκολο να δεις τα τρια σοβαρά προβλήματα στα οποία πρέπει να βρεί άμεσα λύση ο Αλόνσο για να κερδίσει τον χρόνο που θέλει.
1) Εννέα “πρώτα ημίχρονα” πεταμένα
Ο Παναθηναϊκός δεν μπαίνει στους αγώνες με το “μαχαίρι στα δόντια” και αυτό φαίνεται. Μαζί με τους 4 ευρωπαϊκούς αγώνες, τους εντός και εκτός έδρας, κόντρα σε Λανς και Άγιαξ καθώς και με τους 5 αγώνες του Ελληνικού πρωταθλήματος (σύνολο 9 αγώνες), ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να προηγηθεί ούτε σε ένα πρώτο ημίχρονο. Αν συνεχιστεί αυτό, ο Παναθηναϊκός θα χάσει πολύτιμους βαθμούς και από άλλους αντιπάλους που μετά δεν θα αναπληρώνονται, ούτε με αλλαγή προπονητή.
2) Σοβαρά προβλήματα στην άμυνα
Δεν είναι μόνο ότι πετάει το πρώτο ημίχρονο στα σκουπίδια, είναι και τα σοβαρά προβλήματα που έχει στην άμυνα. Κόντρα στην Καλλιθέα η εικόνα ήταν σοκαριστική. Κόντρα στον ΠΑΟΚ στα πρώτα 25 λεπτά, σε κάθε κατεβασιά κινδύνευε με γκολ, ενώ ο Πανσερραϊκός σκόραρε στην δεύτερη του ευκαιρία μόλις στο 15′ και με σχετική ευκολία. Σέντρα, κεφαλιά, γκολ.
Ενώ άλλες δύο φορές στο δεύτερο ημίχρονο που ο Πανσερραϊκός προσπαθούσε μαζικά να κρατήσει το 1-1, απείλησε πάλι με ισάριθμες κεφαλιές. Τέτοιου είδους φάσεις πρέπει να είναι βούτυρο στο ψωμί της κάθε σοβαρής και οργανωμένης άμυνας. Στον Παναθηναϊκό όμως, όχι. Και η έλλειψη του πιο καλού αμυντικού του Παναθηναϊκού στο «ψηλό παιχνίδι», δηλαδή του Μάγκνουσον, φένεται περισσότερο από ποτέ.
3) Άσφαιροι οι επιθετικοί του
Ο Ιωαννίδης μπορεί με την φανέλα της Εθνικής να σκοράρει κατά ριπάς, αλλά στο ελληνικό Πρωτάθλημα μετά από 5 αγώνες εξακολουθεί να αγνοεί το γκολ. Τα ίδια ισχύουν και για τον Γερεμέγεφ, που μπορεί να έφαγε την θέση του Σπόραρ και να είναι ο αμέσως επόμενος στην ιεραρχία επιθετικός μετά τον Ιωαννίδη, αλλά γκολ σε αυτούς τους 9 αγώνες (μαζί με τους τέσσερις δύσκολους αγώνες στην Ευρώπη), δεν έχει βρει δίχτυα πουθενά. Έτσι έχουμε φτάσει στο απίστευτο σημείο, ο Παναθηναϊκός από τους τρεις επιθετικούς του, να έχει πάρει όλο κι’ όλο ένα γκολ και αυτό από τον τρίτο σε σειρά προτίμησης, Σπόραρ.
Σίγουρα μετά τα δυο ντέρμπι με ΑΕΚ και Ολυμπιακό, η συνέχεια δεν θα είναι η ίδια, είτε για τον Αλόνσο, είτε για τον “αναμορφωτή” Μεντιλίμπαρ, είτε για τον Αλμέιδα που μέχρι στιγμής δείχνει να κάθεται αναπαυτικά στην καρέκλα του.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
