Του Ι. Τσίγκα* –
Οι περισσότεροι άνθρωποι στην κοινωνία μας πιστεύουν μετ΄ επιτάσεως, ότι όλοι οι διαιτητές όλων των αθλημάτων και πολύ περισσότερο του ποδοσφαίρου, έχουν την υψηλότερη δόση μαζοχισμού απ΄ όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με κάποιο αντικείμενο εργασίας.
Δεν είναι τελείως επαγγελματίες με το λειτούργημα της διαιτησίας που ασχολούνται, παρότι οι αμοιβές τους στις εθνικές κατηγορίες είναι αξιόλογες, και ενδιαφέρουσες.
Ξέρουν ότι στο γήπεδο θα ακούσουν πολλά, θα τους προπηλακίσουν, θα τους βρίσουν ατομικά και οικογενειακά, μπορεί να φάνε και καμιά πέτρα ή κανένα μπουκάλι νερό ή κάποιο κέρμα στο κεφάλι και τέλος είναι πολύ πιθανό να διασυρθούν και από τον έγγραφο και ηλεκτρονικό τύπο, αν κάνουν λάθος σφύριγμα.
Και όμως όχι μόνο διαιτητεύουν αλλά και βάζουν διάφορα μέσα για να αξιολογηθούν ή να διατηρηθούν στους πίνακες. Πολλοί αυτό το λένε μαζοχισμό. Άλλοι το λένε πώρωση σε ανάρμοστο περιβάλλον.
Μερικοί το θεωρούν χόμπι και άλλοι τους κατατάσσουν στους επαγγελματίες που ασκούν κάποια εργασία ή προς το καλύτερο ότι είναι λειτούργημα αυτό με το οποίο ασχολούνται.
Όπως και να το πούνε για τους διαιτητές είναι μια απόλαυση και ένα ευχάριστο μεράκι.
Οποιος ασχοληθεί με την διαιτησία του γίνεται συνήθεια και δεύτερη φύση. Αυτή η ευχάριστη αίσθηση, που νιώθουν όταν σφυρίζουν, τους γίνεται έξη και πάθος και δεν θέλουν να την αποχωρισθούν με τίποτα, με ότι και αν πάθουν, με ότι τους συμβεί και με ότι όταν πάνε σε αποστρατεία.
Ομως ο καιρός περνάει και κάποτε κρεμάνε την σφυρίχτρα τους, την οποία με τόσο μεγάλο τίμημα και κόπο την κρατούσαν για κάποια χρόνια επαξίως ή όχι.
Οταν σταματήσουν να αγωνίζονται μεταφέρονται στη κατηγορία των παλαιμάχων και ονομάζονται πλέον οριστικά και αμετάκλητα παρατηρητές διαιτησίας ή μη εν ενεργεία διαιτη-τές.
Γίνονται οι Παλαίμαχοι της σφυρίχτρας και θεωρούνται πρώην εν ενεργεία διαιτητές.
Ομως το σαράκι της διαιτησίας, παραμένει μέσα τους και μάλιστα με έντονο το συναίσθημα, να μπορούσαν να ξανασφυρίζανε. Δεν είναι εύκολο για τους διαιτητές, που αποχωρούν , να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι ο χρόνος είναι αδήριτος και αδυσώπητος, ακόμα και για τους πάλαι ποτέ άρχοντες των ποδοσφαιρικών παιχνιδιών κάθε Κυριακή, αλλά και με την ιδέα ότι έτσι χάνουν το άρωμα της σφυρίχτρας, που έβγαινε από αυτές, όταν έπαιζαν διαιτητές.
Τι είναι όμως ένας διαιτητής; Μόνο η φανέλα, το σορτσάκι, τα παπούτσια, οι κάλτσες, η σφυρίχτρα και οι δύο κάρτες του (Κίτρινη – Κόκκινη);
Οχι. Είναι ο άρχοντας του αγώνα που με τα ανωτέρω εφόδια και με τον κανονισμό παιδιάς είναι ο κριτής, ο εκπαιδευτής και ο δικαστής που αποφασίζει για όλες τις περιπτώσεις, που έχουμε παραβάσεις παικτών κ.λ.π. προσώπων, στον αγώνα.
Τα πιο πάνω εφόδια είναι αυτά τα οποία είναι τα καλύτερα και χρήσιμα εργαλεία γι’ αυτόν, αφού φτιάχνουν μια καλή πανοπλία, που μπορεί να έχει, για την διεύθυνση ενός αγώνα.
Τα πιο πάνω αναφερθέντα είδη ,τα αποδέχεται εν γνώσει του, ξέροντας ότι για να ασκήσει το λειτούργημα της Διαιτησίας, θα περάσει δια πυρός και σιδήρου από όλους τους εμπλεκόμενους στο άθλημα.
Και όμως, παρά τις αντιξοότητες και τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζει κάθε φορά, προσπαθεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του και κάνει τα πάντα για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και όσο μπορεί καλά και σωστά τη δουλειά του, για την οποία είναι ταγμένος να κάνει, σύμφωνα με τους κανονισμούς.
Εχοντας μάλιστα τα αναφερθέντα πολεμοφόδια, είναι τα καλύτερα εφόδια που μπορεί να έχει και που αποτελούν ασπίδα προστασίας του στη διάρκεια ενός αγώνα. Μετά όμως από την προσφορά του στα γήπεδα έρχεται η ώρα του αποχωρισμού και η ένταξή του στους απόμαχους.
Αλήθεια τι είναι ένας παλαίμαχος; Είναι ένας διαιτητής, που δεν είναι υποχρεωμένος πλέον, να φοράει αθλητική ενδυμασία; ΄Ενας μισός άνθρωπος που δεν ξέρει να διαχειριστεί το χρόνο του;
Οχι. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες παλαιμάχων. ΄Ολες κατατείνουν στο ίδιο συμπέρασμα: Κοιλίτσες, μαλλιά που έπεσαν, και προβλήματα υγείας.
Ομως η αγάπη του, για την διαιτησία παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένη στις ρυτίδες του προσώπου και στους γκρίζους κροτάφους του και ταυτόχρονα μπορεί να μυρίζει από μακριά το άρωμα της διαιτησίας.
Είναι αρκετός καιρός που σταμάτησα ως διαιτητής να κοιτάζομαι στον καθρέπτη του γηπέδου. Πάει πολύ καιρός, να δω με το βλέμμα των ματιών μου, την στολή του Διαιτητή που φόραγα όταν έπαιζα και ήμουν εν ενεργεία διαιτητής. Πλέον συνειδητοποίησα ότι είμαι ένας παλαίμαχος της σφυρίχτρας και τότε μπόρεσα μετά να υπηρετήσω ως απόμαχος την διαιτησία από άλλες δομές αυτής, στο Σύνδεσμό μου και την ομοσπονδία Διαιτητών.
*Παλαίμαχος διαιτητής του Σ.Δ.Π.ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
