Του Ιωάννη Τσίγκα * –
Είναι γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν και επιδιώκουν με θεμιτούς ή αθέμιτους τρόπους και μεθόδους να επιτύχουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους τόσο για τους ίδιους όσο και για τις οικογένειές τους.
ΚΑΙ βεβαίως όταν πρόκειται κάποιοι από το χώρο της Διαιτησίας να ασχοληθούν με τα δρώμενα της Διαιτησίας, θέλουν να επιτύχουν στο στόχο τους που έχουν βάλει στην διαιτητική τους πορεία είτε με νόμιμο τρόπο και διαδικασίες είτε με αθέμιτους ανταγωνισμούς και παράνομες τακτικές.
Για την επιτυχία του εγχειρήματος με το σωστό ή λάθος τρόπο αυτές οι τακτικές είτε αρέσουν είτε όχι στο χώρο της Διαιτησίας προκαλούν αναταράξεις, αθέμιτους ανταγωνισμούς, μεγάλες αντιδράσεις, εχθρότητα, αντιπάθειες και κτυπήματα κάτω από τη μέση, τα οποία δημιουργούν μίση, πάθη και διχόνοια στο κλάδο της Διαιτησίας μεταξύ των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτήν.
Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι είναι επαγγελματίες του είδους που επιδιώκουν και καλλιεργούν στους κόλπους της Διαιτησίας ένταση, δυσφορία, αντιπαλότητα και μετωπική σύγκρουση με τους αντιπάλους μόνο και μόνο για ιδιοτελή και προσωπικά συμφέροντα, για προσπορισμό οφέλους, και παραταξιακές νίκες, αφού την Διαιτησία την βλέπουν ως άθλημα στο οποίο μπορούν να γυμνάζονται γιατί έτσι τους βολεύει και πιστεύοντας ότι ο κόσμος των διαιτητών θα τους επαινέσει και θα τους επιβραβεύσει απονέμοντάς τους τα εύσημα για την διχόνοια που προκαλούν.
Αντί να βλέπουμε ενότητα και συνεργασία μεταξύ των διαιτητών και των στελεχών του κλάδου της Διαιτησίας, διαπιστώνεται με την πρώτη ματιά ότι επικρατεί αντιπαλότητα, εχθρότητα , ανιστόρητες κατηγορίες, ανύπαρκτες καταγγελίες, ψευδείς καταγγελίες και πισώπλατα μαχαιρώματα.
Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι αυτές οι πρακτικές είναι αντίθετες και σε βάρος των διαιτητών, των Συνδέσμων και της ομοσπονδίας, που έχουν ως αποτέλεσμα να διασπείρουν την ανωμαλία, την κακία, την αμφιβολία, την απαξίωση, τον φόβο και βασικά την διχόνοια στο διαιτητικό στερέωμα.
Όλα αυτά για μια θέση στον ήλιο, για μια καρέκλα εξουσίας και προβολής. Αυτά γίνονται για να αποκτηθεί πρόσβαση: 1/ Ως διαιτητής στα γήπεδα 2/ Ως παρατηρητής Διαιτησίας και 3/ για την απόκτηση θώκων και κατάκτηση αξιωμάτων για προσωπική ανέλιξη και προβολή.
Έτσι για τους λόγους αυτούς προκαλείται η διχόνοια του κλάδου της οποίας η έναρξη χρονολογείται από την ίδρυση της διαιτησίας και είναι μια ασθένεια αγιάτρευτη που κρατάει μέχρι σήμερα.
Αυτό είναι μια αλήθεια αφού επικρατεί « γιατί εσύ και όχι εγώ » , « γιατί αυτοί και όχι εμείς » την οποία χρησιμοποιούν κάποιοι ανεγκέφαλοι για να κατακτήσουν την κορυφή του ΕΒΕΡΕΣΤ.
Αυτοί οι επιλήσμονες α) μετράνε πρώτα «τα εγώ και όχι τα εμείς », βλέπουν « το αύριο και όχι το χθες » λες και δεν έγινε τίποτα και β) επιζητούν κατόπιν εορτής συνεργασία με τις διαιτητικές και διοικητικές αρχές του αθλήματος και την πολιτεία αφού πρώτα διέλυσαν τα πάντα.
Μετά δε την πύρρειο νίκη τους, ξεχάσανε όλα όσα έκαναν και αρχίζουν να στρίβουν το νόμισμα « κορώνα ή γράμματα » και να διατυμπανίζουν ό,τι όλα αυτά τα έκαναν για το καλό των διαιτητών και της διαιτησίας, ζητούν την κατανόηση, την αποδοχή και την ενότητα του κλάδου και όχι το διχασμό.
Το θράσος τους δεν έχει όρια, αφού τα λένε χωρίς να κοκκινίζουν και να ντρέπονται για την σαπίλα και το βούρκο που έφτιαξαν.
*Παλαίμαχος Διαιτητής του Σ.Δ.Π.ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
