Μπορεί ο Αταμάν να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ομάδας. Μπορεί ο Τούρκος προπονητής να εξακολουθεί να φαντάζει ως ο καλύτερος coach της ευρωλίγκας, αλλά στο τέλος της ημέρας το τιμόνι αυτού του καραβιού (για καλή τύχη των φίλων του μπάσκετ και του Παναθηναϊκού), το κρατάει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Πραγματικά, ρίξτε μια ματιά στους πάγκους της Euroleague. Και ακόμα περισσότερο, στα άλλα δύο ονόματα που έπαιζαν πριν έρθει ο Αταμάν στους έξι φορές Πρωταθλητές Ευρώπης.
Είναι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και ο Πάμπλο Λάσο. Ο Γιασικεβίτσιους, όσο καλός προπονητής και αν είναι, όσο δέσιμο και αν έχει με την πράσινη κερκίδα, ο μόνος λόγος που ακόμα, δεν τον λες και δεν είναι ο κορυφαίος προπονητής της διοργάνωσης, είναι ότι του λείπει η σταθερότητα στις ομάδες που αναλαμβάνει. Βλέπουμε για παράδειγμα αυτή την στιγμή μια πολύ καλή Φενέρ, αλλά δεν ξέρουμε αν αυτή η απόδοση θα διατηρηθεί μέχρι το τέλος. Όμως σίγουρα η περίπτωση του, κάποια στιγμή θα απασχολήσει ξανά τον Παναθηναϊκό.
Ενώ από την άλλη ο Πάμπλο Λάσο, παρ’ ότι δεν είχε να διαχειριστεί στην Μπάγερν Μονάχου, το μπάτζετ του Αταμάν, την λες απογοητευτική καθώς το πιθανότερο είναι να μην μπει καν στην δεκάδα της διοργάνωσης.
Άρα τι μένει στην Ευρώπη; Ένας Σάσα Ομπράντοβιτς και ένας Μπαρτζώκας αλλά με μηδέν ευρωλίγκες στο ενεργητικό τους. Ενώ ο έλληνας τεχνικός, όσο καλή δουλειά και να κάνει, έχει να κρατήσει το εν λόγω το τρόπαιο, τα τελευταία πολλά (διψήφια) χρόνια. Γιατί καλά είναι τα Final 4, αλλά αν θέλουμε να μιλάμε ειλικρινά, το παρελθόν, σου υποδεικνύει ότι στόχος είναι η κατάκτηση και όχι η συμμετοχή.
Ενώ αν συνεχίσουμε να κοιτάμε τους προπονητές θα δούμε πως ούτε ο Τσους Ματέο (Ρεάλ), ούτε ο Γκριμάο (Μπαρτσελόνα), δείχνουν ότι έχουν κάτι το άχαστο, στις προσωπικές τους ικανότητες στο κοουτσάρισμα. Τον Ζέλικο τον αφήνω εκτός κριτικής. Ενώ κάπου εκεί έξω, υπάρχει ο Δημήτρης Ιτούδης, που περιμένει να χάσει ο Παναθηναϊκός (και) το πρωτάθλημα, όχι για να χαρεί, αλλά φαντάζομαι για να πάρει τηλέφωνο τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, να του ζητήσει να τον συγχωρέσει για το πρόσφατο παρελθόν και να του δώσει μια τελευταία προπονητική ευκαιρία.
Άρα, ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη, να έχει στις τάξεις του, βάση αποτελεσμάτων και πολλών ακόμα παραγόντων, τον καλύτερο προπονητής της Ευρωλίγκας, ο οποίος βγήκε πρώτος στα τρια από τα τελευταία τέσσερα χρόνια της διοργάνωσης. Προσωπικά βάζω μέσα και την σεζόν που διακόπηκε λόγω κόβιντ, γιατί ότι είναι η Ρεάλ σήμερα, ήταν η Εφές του Εργκίν Αταμάν, τότε.
Όμως δεν μπορείς να πας να πάρεις την Ευρωλίγκα, όταν δεν έχεις ξεκαθαρίσει πρώτα, πιο είναι το αφεντικό εντός συνόρων. Θα μου πείτε, ότι ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από τον Ολυμπιακό και στο πρωτάθλημα και στην Ευρωλίγκα (τουλάχιστον μέχρι στιγμής), παρά την ήττα στο ΣΕΦ. Ναι θα σας πω εγώ. Αλλά είναι μια πρωτιά η οποία δεν είναι ρόδινη. Δηλαδή, έχεις χάσει αέρα το Super Cup, έχασες με κάτω τα χέρια το κύπελλο Ελλάδας και στην Ευρωλίγκα για άλλη μια χρονιά, σε δίπλωσε ο Ολυμπιακός. Του οποίου, πλέον του λείπει ένα break στα καλοκαιρινά play off, για να πάρει και τον τελευταίο εγχώριο τίτλο που έχει απομείνει στο μπάσκετ.
Και αν στα αποτελέσματα αυτά, προσθέσουμε και κάποιες δηλώσεις του ίδιου του προπονητή του Παναθηναϊκού, έχουμε ένα σκηνικό που κάνει ακόμη πιο ζοφερή την κατάσταση κόντρα στον βασικό του αντίπαλο. Προσωπικά όταν άκουσα τον Αταμάν να λέει ότι σε λίγο καιρό δεν θα θυμάται κανείς την ομάδα που κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας, ήμουν σίγουρος ότι πρόκειται για δηλώσεις – τρικ, ενός σπουδαίου προπονητή, για να κάνει τον απόλυτο αιφνιδιασμό στον αντίπαλο του… Ούτε στιγμή δεν σκέφτηκα ότι μπορεί και να εννοούσε αυτό που είπε…
Έβλεπα την εικόνα τρόμου του Παναθηναϊκού κόντρα στην ΑΕΚ για τους οκτώ του κυπέλλου και λέω δεν μπορεί, θα κρατάει δυνάμεις. Όμως όταν έχεις ακούσει πριν από περίπου ένα μήνα, παίκτη του Ολυμπιακού να λέει μακάρι να διασταυρωθούμε στα play off της Euroleague με τον Παναθηναϊκό και έρχεται ο Αταμάν και λέει μακάρι να μην διασταυρωθούμε στα play off της Euroleague με τον Ολυμπιακό, καταλαβαίνεις ότι πλέον έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα ηττοπάθειας με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του προπονητή της ομάδας σου.
Δηλαδή δεν γίνεται να κλείνει ο Παναθηναϊκός τα 116 χρόνια και ο Φατίχ Τερίμ να λέει «Να είστε σίγουροι ότι αύριο που παίζουμε με τον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο, θα κερδίσουμε και ο Παναθηναϊκός θα γιορτάσει τα γενέθλια του όπως του αξίζει» και ο Αταμάν να λέει, μακάρι στα play of της Εuroleague να μην ξαναπαίξουμε με τον Ολυμπιακό. Κάτι δεν πάει καλά.
Και επειδή ο καπετάνιος είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και όχι ο Αταμάν, καλό είναι να κάνει μια «διακριτική» παρέμβαση και να πει στον προπονητή της ομάδας, ότι αν δεν μπορεί να παίρνει τους τίτλους από τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα και να τον νικάει στην Ευρώπη, τουλάχιστον να μην προεξοφλεί την ήττα από πριν. Έστω αυτό. Είναι μια πολύ καλή αρχή.
Και για να τα λέμε και τα πράγματα όπως πρέπει, αν προπονητής στον Ολυμπιακό, έκανε τις μισές δηλώσεις ηττοπάθειας από αυτές που έχει κάνει μέχρι στιγμής ο Αταμάν, θα είχε φύγει την επόμενη μέρα από τους ερυθρολεύκους.
Πως γινεται λοιπόν, ο Αταμάν, από τις δηλώσεις που έκανε ότι έρχομαι για να γκρεμίσω τον Ολυμπιακό από την κορυφή, να φτάσει στο σημείο να κάνει τέτοιες δηλώσεις; Προσωπικά εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο Αταμάν, θα κάνει πράξη αυτό που έχει πει και θα γκρεμίσει τον Ολυμπιακό από την κορυφή. Άλλωστε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για αυτό, έχει ήδη γίνει με το πλεονέκτημα έδρας. Όμως μέχρι ο Παναθηναϊκός να γκρεμίσει τον Ολυμπιακό από την κορυφή, καλό θα ήταν ο Αταμάν, να έχει προσφέρει στους φίλους της ομάδας και ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο που τον πληρώνει, κάποιο ορεκτικό. Αλλά εκεί αποδεικνύεται πολύ φειδωλός.
Επίσης δεν γίνεται να λες ότι ο πάγκος δεν με βοήθησε όταν όλες οι επιλογές είναι δικές σου. Εκτός αν περιμένεις να σηκωθεί ο Χουάντσο και να πει «παιδιά, μπαίνω στην θέση του Λεσόρ για να παίξω τον Ράιτ που έχουμε το ίδιο ύψος, την ίδια ευκινησία, αλλά και για να τον ξεκουράσω λίγο τον Γάλλο». Θα ήταν ωραίο να το έλεγε, αλλά δεν θα το πει μόνος του. Θα περιμένει από σένα. Και αν ο Χουάντσο είναι ντεφορμέ, δεν είναι μόνο ευθύνη του Χουάντσο. Επίσης, όταν έχεις τρεις παίκτες μέσα στην αποστολή που είναι «DNP» σε αντίθεση με τον αντίπαλο σου που είχε μόλις έναν, πάλι η ευθύνη δεν βαραίνει αποκλειστικά αυτούς τους τρεις παίκτες, αλλά μοιράζεται σε αυτούς που είτε τους επέλεξαν, είτε δεν τους έχουν προετοιμάσει όσο θα έπρεπε για να μπορούν να μπουν, τουλάχιστον 5-10 λεπτά και να βοηθήσουν.
Και μιας και έχουμε μπει στην Άνοιξη, η δικαιολογία που κουβαλάει αυτή η ομάδα από τον Σεπτέμβρη, και έχει να κάνει με την χημεία του αντιπάλου, κάπου πρέπει να σταματήσει. Από τους 12 παίκτες που είχε στην διάθεση του στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός, οι μισοί είναι νέοι παίκτες. Άρα η χημεία είναι κάτι που φτιάχνεται. Σαν ομάδα, έχεις παίξει πάνω από 50 επίσημους αγώνες και έχεις κάνει πάνω από 150 προπονήσεις. Ας σταματήσει κάποια στιγμή το “εντάξει, αλλά είναι εντελώς νέα ομάδα”.
Προσωπικά μου αρέσουν οι πρωτοβουλίες που παίρνει κάνει ο Αταμάν. Μου άρεσε που έγινε η προπόνηση του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ και όχι στο ΟΑΚΑ. Όπως βγάζει λογική το ότι θέλω το υλικό μου, να μπορώ να το χρησιμοποιήσω σε Ελλάδα και σε Ευρώπη, άρα θα παίζω μόνο με εφτά ξένους. Όμως και εδώ υπάρχει ένα αλλά… Και αυτό το “αλλά” ξεκινάει από όταν ξέρεις ότι υπάρχει ένα πεντάρι που έχεις εντοπίσει (Μόουζες Ράιτ) και πάει να τον πάρει ο αντίπαλος.
Οπότε έχουμε από την μια έναν Παναθηναϊκό που ελαφρώς αποδυναμώθηκε. Γιατί αυτό έγινε όταν διώχνεις ως αποτυχημένο τον παίκτη που μαζί με τον Μήτογλου, σου πήρε το ντέρμπι στο ΣΕΦ με τρία καυτά τρίποντα (τον Κάιλ Γκάι ως όγδοο ξένο) και μάλιστα χωρίς να φέρεις στην θέση του άλλον καλύτερο. Και από την άλλη έχουμε έναν Ολυμπιακό που όχι μόνο δεν έχει διώξει κανένα παίκτη του (γιατί και τον Λουκ Σίκμα θα μπορούσαν να έχουν διώξει και τον Μπραζντέικης), αλλά αντίθετα, έχει πάρει ήδη ότι καλύτερο υπήρχε εκείνη την στιγμή. Άρπαξε χωρίς δεύτερη σκέψη τον Πετρούσεφ, πήρε ως έλληνα τον Μήτρου – Λονγκ και τον προετοιμάζει για να μπει μέσα και να βοηθήσει και αυτός τους ερυθρόλευκους, ενώ πάει να σου πάρει και τον παίκτη που έχεις εντοπίσει εσύ, τον Μόουζες Ράιτ. Αν τον αφήσεις να τα κάνει χωρίς να απαντήσεις μεταγραφικά, τότε αυτόματα δημιουργείται ένα «miss mach». Και τουλάχιστον για τα παιχνίδια της Ευρωλίγκας, όπου θα τους έχει όλους διαθέσιμους, οι απέναντι θα εύχονται να σε πετύχουν ξανά και ξανά και εσύ θα εύχεσαι να τους αποφύγεις.
Δηλαδή έχουμε από την μια έναν Ολυμπιακό που αρχίζει και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και μετά την απώλεια του Σλούκα, ρίχνει λεφτά για να μην ξαναπάθει κάτι τέτοιο και εσύ αντί να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα και να απαντήσεις στην επιθετική μεταγραφική ενίσχυση του νούμερο ένα αντιπάλου σου, αρζίζεις και κάνεις και οικονομία στο μπάτζετ διώχνοντας τον Γκάι. Ακόμα και να μην τον θες, τον Μόουζες Ράιτ τον παίρνεις για να μην ενισχυθεί ο αντίπαλος. Τόσο απλά. Και όχι μόνο για αυτό. Για να μπορείς και εσύ να έχεις μια λίγο μεγαλύτερη πολυτέλεια. Ειδικά όταν ο Κώστας Αντετοκούμπο, το μισό διάστημα είναι στα πιτς και ο Μπαλτσερόφσκι δείχνει να μην είναι ο παίκτης που θα τραβήξει το κουπί στα δύσκολα.
Όμως, όπως είπα και στην αρχή, ευτυχώς για τους φίλους του μπάσκετ, καπετάνιος στην μεγαλύτερη ελληνική ομάδα, είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και όχι ο Εργκίν Αταμάν. Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού, ζήτησε 4 συνεχόμενες νίκες στην Ευρώπη (καθώς το εντός έδρας παιχνίδι με την Άλμπα, θεωρείται ήδη κλειδωμένο). Αν το Τριφύλλι πάρει αυτά τα παιχνίδια, μπορεί να τερματήσει μέχρι και τρίτο, πάνω από την Μπαρτσελόνα, δεδομένου ότι η Μονακό, πολύ δύσκολα δεν θα πάρει την δεύτερη θέση της βαθμολογίας, άσχετα αν σήμερα στην βαθμολογία την βλέπετε ως τρίτη.
Με αυτό τον τρόπο, ο Παναθηναϊκός και το πλεονέκτημα έδρας θα έχει και σε περίπτωση πρόκρισης στο Final Four, θα αποφύγει μια πρόωρη συνάντηση με την Ρεάλ στον ημιτελικό. Όπως είπα οι τέσσερις σερί νίκες μπορούν να έρθουν. Αλλά και πάλι, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αυτό θα γίνει σε Βελιγράδι, Μπολόνια και Μόναχο, όταν στην Μακάμπι και στην έδρα της Ζαλγκιρις (που έχασε με 20 πόντους διαφορά από τον Ολυμπιακό), εσύ έχασες με κάτω τα χέρια…
Και μια και που παίρνω θέση και λέω ότι η Μονακό θα βγει δεύτερη. Αυτόματα ο Παναθηναϊκός γίνεται η μοναδική ομάδα που θα έχει σπάσει την έδρα των δύο πρώτων ομάδων της Euroleague. Πλέον ο Παναθηναϊκός του Αταμάν, καλείτε να δείξει, ότι αυτές ήταν νίκες σκληρής δουλειάς και όχι εντυπωσιακά πυροτεχνήματα στον αέρα. Πως θα το καταφέρει αυτό; Μα φυσικά με το να κάνει πράξη αυτό που ζήτησε ο πρόεδρος της ομάδας. Δηλαδή το απόλυτο των νικών μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου της Euroleague.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
