Γράφει ο Ι. Τσίγκας* –
Το κράτος, εδώ και πολλά χρόνια έχει εντάξει δια νόμου, να επιχορηγεί δια μέσου του Υφυπουργείου Αθλητισμού, διάφορες Ομοσπονδίες που ασχολούνται, καλλιεργούν και προωθούν τον αθλητισμό. Οι ενισχύσεις αυτές δίνονται για να στηρίξουν τις αθλητικές οργανώσεις με χρηματοδότηση για τις δράσεις και τις ανάγκες που έχουν αυτές οι ιδιωτικές δομές.
Μία από τις χρηματοδοτήσεις, ήταν κατά το παρελθόν και η εν μέρει επιχορήγηση 2 Δομών που καλλιεργούσαν την παραγωγή, εκπαίδευση και επιμόρφωση των διαιτητών ποδοσφαίρου α/ της ΟΔΠΕ/ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ που λει-τουργεί και εδρεύει στον Πειραιά και β/ των Συνδέσμων Διαιτητών Ποδοσφαίρου που λειτουργούν και εδρεύουν στους Νομούς της Χώρας.
Η επιχορήγηση Α} της ΟΔΠΕ/Ε-ΝΩΣΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ήταν για 1) την κάλυψη αναγκών στέγης και πληρωμής υποχρεώσεων για λογαριασμούς ενοικίου, ύδρευσης, φωτισμού, καθαριότητας και θέρμανσης, 2) την χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών δράσεων της Διαιτησίας και επιμορφωτικών σεμιναρίων των διαιτητών 3) την κάλυψη των εξόδων μετακίνησης των μελών του Δ.Σ. από την επαρχία και 4) για την συμμετοχή των μελών της Διοίκησης στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. για την κάλυψη τυχόν εξόδων δείπνου και διανυκτέρευσης.
Β} των Συνδέσμων που την έστελνε η ΟΔΠΕ, ήταν 1)η εύρυθμη λειτουργία του σωματείου για τις αναγκαίες δράσεις παραγωγής και εκπαίδευσης Διαιτητών, 2) την κάλυψη αναγκών στέγης και πληρωμής υποχρεώσεων του συλλόγου 3) συμμετοχή διαιτητών σε σεμινάρια διαιτησίας 4) ενεργοποίηση προγραμμάτων ενημέρωσης του φίλαθλου και μη κόσμου, 5) δημιουργία εκδηλώσεων, διαφόρων συνεστιάσεων και ψυχαγωγίας για τα μέλη του συλλόγου 6) τέλεση μεταξύ συνδέσμων ποδοσφαιρικών αγώνων για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αιμοδοσίες και 7) πολλών άλλων μη αναφερομένων δράσεων , στο παρόν σημείωμα.
Κάποια εποχή, προκειμένου να αποκτήσει μόνι-μη στέγη η ομοσπονδία, η Γ.Γ.Α. πρότεινε και έγινε αποδεκτό από την ΟΔΠΕ, να μετακομίσει στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και να πληρώνει ένα μικρό ενοίκιο και να έχει εκεί την έδρα της, γεγονός καλό διότι δεν κινδύνευε να της γίνει τυχόν έξωση στο μέλλον.
Η ΟΔΠΕ και οι Σύνδεσμοι, είναι ιδιωτικές οργανώσεις και οι προσφορά υπηρεσιών των ανθρώπων που συμμετέχουν σ΄ αυτές είναι εθελοντική και ανιδιοτελής.
Οι επιχορηγήσεις που ελάμβαναν κάθε έτος ήταν υπό τον έλεγχο του κράτους. Το αρμόδιο Υφυπουργείο Αθλητισμού δια μέσου της Γ.Γ.Α. έστελνε τα χρήματα στην ομοσπονδία και αυτή με την σειρά της, έστελνε τα ανάλογα χρήματα στους Συνδέσμους. Επί όλων των Κυβερνήσεων υπήρχε διαχειριστικός έλεγχος. Για την κάθε χρήση των επιχορηγήσεων, ομοσπονδία και Σύνδεσμοι, ήταν υπόχρεοι προκαταβολικώς να συντάξουν ισολογισμούς και προϋπολογισμούς και πίνακες για έλεγχο για την σωστή χρήση των ετήσιων χρημάτων.
Δυστυχώς όμως, παρ΄ ότι το χρήμα έρεε άφθονο σε άλλες ιδιωτικές οργανώσεις ΜΚΟ, με την πάροδο των ετών η επιχορήγηση της ΟΔΠΕ και των Συνδέσμων συνεχώς έβαινε μειούμενη από την πολιτεία με την δικαιολογία ότι τα χρήματα δεν έφταναν για όλους, μέχρι που τελικά προσχηματικά, για δήθεν οικονομικούς λόγους και εξ αιτίας επιβολής μνημονίων στην Ελλάδα, επήλθε πλήρη και οριστική διακοπή της κρατικής βοήθειας.
Επιπροσθέτως και ταυτόχρονα υπήρξε και η μετακίνηση των διαιτητών στις Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων, οι οποίες καταστρατηγώντας νομοθεσία, ετσιθελικά παράνομα, και καταχρηστικά, επέβαλαν χαράτσι στα μέλη των συνδέσμων και πλέον έπαιρναν τα ποσοστά των διαιτητών αυτές, χωρίς να είναι μέλη τους, αντί να καταβάλλονται στους Συνδέσμους, προκειμένου να παραλάβουν το Φ.Α. για να πάνε στους αγώνες να παίξουν ως διαιτητές.
Ετσι και με την εκμετάλλευση των διαιτητών το οικονομικά τόσο της ΟΔΠΕ όσον και των Συνδέσμων, όχι απλώς μειώθηκαν, αλλά κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος.
Η ΟΔΠΕ με το ζόρι υπολειτουργεί, χάρη στις μεγάλες προσπάθειες που κάνουν τα μέλη της Διοίκησης. Ολοι οι Σύνδεσμοι λόγω φτώχιας υπολειτουργούν διότι δεν έχουν έσοδα και μάλιστα αρκετοί ανέστειλαν την λειτουργία τους και έκλεισαν.
Οι συνδρομές των πολύ λίγων διαιτητών που δεν παίζουν (Μη εν ενεργεία), που απέμειναν στη δύναμη κάθε Συνδέσμου δεν φτάνουν να καλύψουν τις πάρα πολύ λίγες και επιβεβλημένες ανάγκες για να γίνονται, προκειμένου να υπολειτουργήσουν οι Σύνδεσμοι, αφού έχει επέλθει φτώχια και τον γονέων και αναγκάζονται οι Διοικούντες να βάζουν το χέρι βαθιά στις τσέπες τους.
Ελπίζουμε ότι εάν η πολιτεία φιλοτιμηθεί, ενδιαφερθεί και έχει την βούληση να βοηθήσει για την λειτουργία της ΟΔΠΕ/ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ και των ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΔΙΑΙ-ΤΗΤΩΝ, οι μοναδικές σωτήριες λύσεις και κινήσεις που πρέπει να αποφασίσει να γίνουν είναι:
1/ Η εφαρμογή της ολιστικής μελέτης της FIFA και απεξάρτηση των διαι-τητών από την ΕΠΟ και τις Ενώσεις
2/ Η επιστροφή όλων των διαιτητών ( εν ενεργεία και μη ) στην κοιτίδα της ανεξάρτητης διαιτησίας, που είναι η ομοσπονδία και οι Σύνδεσμοι, οι οποίοι είναι η στέγη και ο φυσικός τους φορέας και
3/ Η επανέναρξη των κρατικών επιχορηγήσεων, για την έναρξη και κανονική λειτουργία των Συνδέσμων όλης της χώρας.
Διαφορετικά η αθλητική δομή της ανεξάρτητης Διαιτησίας θα παραμείνει αιωνίως σε μαρασμό και υπνηλία, όπως είναι μέχρι σήμερα.
Πιστεύω ότι οι αρμόδιοι κρατικοί παράγοντες είναι γνώστες της τραγικής κατάστασης και της Διαιτητικής τραγωδίας.
Εάν το θελήσουν μπορούν να βοηθήσουν να ξυπνήσει η Διαιτησία. Πάντως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Εικάζω ότι η πολιτεία θα ανταποκριθεί στο αίτημα της Διαιτησίας και θα θελήσει να άρει τον αποκλεισμό και την κατάρρευση ενός χρήσιμου συστήματος, για τον αθλητικό και ποδοσφαιρικό κόσμο.
Ετσι ίσως υπάρξει εναρκτήρια σέντρα χορήγησης ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ ΣΕ ΟΔΠΕ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ. Οψόμεθα.
*Το κείμενο επιμελήθηκε ο Ιωάννης Τσίγκας, παλαίμαχος διαιτητής του Συνδέσμου Διαιτητών Ποδοσφαίρου Αργολίδας.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
