H ήττα σε ένα ντέρμπι δεν αποτελεί ντροπή. Ο Παναθηναϊκός έχει φύγει χωρίς βαθμό από την Τούμπα πολλάκις στο παρελθόν, ακόμη και όταν βρισκόταν στην περίοδο της ακμής του. Ωστόσο μπορεί χωρίς δεύτερη σκέψη να θεωρηθεί υποτιμητικό για τον σύλλογο να απέχει 23 (!) βαθμούς από τον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος.
Αντικείμενο βαθύτατου προβληματισμού αποτελεί επίσης το γεγονός πως ο ΠΑΟ μέχρι στιγμής έχει καταφέρει μόλις δύο φορές να νικήσει εκτός Λεωφόρου στο πρωτάθλημα. Εξευτελιστικό για την ομάδα είναι την ίδια στιγμή πως πασχίζει να διατηρηθεί σε τροχιά play off και κινδυνεύει για ακόμη μια σεζόν να δει την Ευρώπη με το… κιάλι.
Εκνευρισμό προκαλεί επιπρόσθετα η διοικητική τακτική να αποδίδει τα ανεπιτυχή αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών αποκλειστικά και μόνο στα διαιτητικά λάθη. Είτε αγνοεί πως η ομάδα στερείται ποιοτικών λύσεων, είτε ηθελημένα θέλει να περάσει αυτό το μήνυμα προς τα έξω με στόχο να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που καταφεύγει στην γνωστή «συνταγή».
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν Μέσα που προσπαθούν να πείσουν το φίλαθλο κοινό της ομάδας ότι οφείλει να είναι ευχαριστημένο με την εφετινή αγωνιστική παρουσία της. Αφού μέσα στο χορτάρι υπάρχει μια ικανοποιητική ανάπτυξη, δημιουργούνται κάποιες φάσεις και το θέαμα είναι υποφερτό πάντοτε σε σύγκριση με την εποχή Μπόλονι, θα πρέπει ούτε λίγο ούτε πολύ να πουν ένα μεγάλο «ευχαριστώ» οι οπαδοί του συλλόγου για τα αυτονόητα.
Μοναδική αχτίδα αισιοδοξίας την δεδομένη στιγμή, η προοπτική να βρεθεί η ομάδα στον τελικό του Κυπέλλου. Ακόμη και αν καταφέρει όμως το Τριφύλλι να σηκώσει το τρόπαιο, η ουσία δεν αλλάζει. Οι επιδόσεις σε ένα πρωτάθλημα που δεν διακρίνεται για τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά, είναι το λιγότερο απογοητευτικές για ακόμη μια χρονιά. Η ομάδα δείχνει να συμβιβάζεται στην μετριότητα, η διοίκηση βαπτίζει την ευρωπαϊκή έξοδο (αν επιτευχθεί) ως μεγάλη επιτυχία και ο κόσμος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με νοσταλγία για τα μεγαλεία του παρελθόντος και ταυτόχρονα με απάθεια για την τωρινή εικόνα της ομάδας.
Το DNA των Πρασίνων αλλοιώνεται σταδιακά. Ο βαθμολογικό πίνακας είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Η προσθήκη παικτών με ηγετικά χαρακτηριστικά αποτελεί μονόδρομο προκειμένου η εικόνα να παρουσιάσει βελτίωση. Τέτοιες μεταγραφές όμως κοστίζουν και είναι δεδομένο πως απαιτούνται περισσότερες από μια, δύο τέτοιες κινήσεις ώστε ο σύλλογος να αποκτήσει και πάλι ρόλο πρωταγωνιστικό εντός των τειχών.
Η τεχνική ηγεσία αναμφισβήτητα έχει μερίδιο ευθύνης για την όλη κατάσταση, ωστόσο με βελτιωμένα «υλικά» στην διάθεσή της, δημιουργεί προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο. Απαραίτητη θεωρείται η πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, καθώς και η καλύτερη οργάνωση του τμήματος σκάουτινγκ αν υπάρχει ειλικρινής πρόθεση να βοηθηθεί ο προπονητής στο έργο του από δω και στο εξής. Όλα αυτά φυσικά υπό την προϋπόθεση πως θα υπάρξει κοινή βούληση για συνέχιση της συνεργασίας με τον σύλλογο.
Όλα αυτά όμως μπορούν να περιμένουν για κάποιους μήνες ακόμη, ενώ άπαντες στο «πράσινο» στρατόπεδο οφείλουν να δείξουν την απαιτούμενη προσήλωση στους εναπομείναντες στόχους. Έχοντας πάντα κατά νου πως μια ακόμη χρονιά δίχως τρόπαιο και έξοδο στην Ευρώπη, θα αποτελέσει καίριο πλήγμα στο γόητρο του συλλόγου.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
