Του Ι. ΤΣΙΓΚΑ –
Είμαι ένας από τους ανθρώπους που έχω πολλά χρόνια συμμετοχή στο κλάδο της Διαιτησίας του Ποδοσφαίρου οπότε μπορώ να κάνω μερικές διαπιστώσεις σε ένα σύστημα Διαιτησίας που εφαρμόζεται σήμερα που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.
Με την παρακάτω ανάλυση που κάνω προσπαθώ να καταλάβω τα εξής: Τι ακριβώς νομοθεσία υπάρχει και εάν εφαρμόζονται οι Ελληνικοί Νόμοι.
Ετσι το ερώτημα που μπαίνει είναι τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο «ποιητής» όταν αποφάσισε να εφαρμόσει το περιβόητο δήθεν νέο σύστημα Διαιτησίας της ΦΙΦΑ;
Τι ακριβώς επιδιώκει η ηγεσία του Ποδοσφαίρου; Όταν η ΦΙΦΑ δεν προτείνει κανένα σύστημα ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ της Διαιτησίας παρά μόνο για ένα νέο σύστημα εκπαίδευσης και ορισμού των διαιτητών από την ΚΕΔ, και τίποτα παραπάνω.
Εδώ γεννάται το ερώτημα: Πρόκειται για μια χοντράδα απότοκη της αλαζονείας ή για συνειδητή επιλογή υποδούλωσης της διαιτησίας; Ποιος είναι ο στόχος; Ποιο είναι το κίνητρο αυτής της φαινομενικής δήθεν αθώας αλλαγής του συστήματος αλλά χονδροειδούς εφαρμογής περί δήθεν ενός νέου καλού συστήματος Διαιτησίας που από την μέχρι σήμερα παράνομη έναντι της Ελληνικής Νομοθεσίας χρήση του, απεδείχθη ότι απέτυχε λόγω εξαρτημένης σχέσης των διαιτητών με την διοργανώτρια αρχή, μέσω ΚΕΔ;
Στο σημείο αυτό τολμώ να πω την άποψή μου για το περίφημο νέο σύστημα διαιτησίας που τόσο πολύ διαφήμισαν και που εφαρμόζουν η ΕΠΟ και οι ΕΠΣ. Είναι το χειρότερο σύστημα διαιτησίας γιατί το μόνο που κάνει είναι το φακέλωμα, και η χειραγώγηση των διαιτητών για ιδιοτελή συμφέροντα.
Λόγω της εξαρτημένης σχέσης των διαιτητών από το δήθεν νέο σύστημα οι διαιτητές δεν μπορούν να έχουν προσωπικά, σωματειακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ούτε προστασία για οποιοδήποτε θέμα και βεβαίως νομική και δικαστική κάλυψη.
Είναι αυτό το σύστημα που μπορεί με πρόφαση το αυτοδιοίκητο της διοργανώτριας, να παρεμβαίνει στα πάντα ώστε να κατευθύνει, να υποτάσσει και να διαμορφώνει το κλίμα όπως το επιθυμούν οι διοικούντες το Ποδόσφαιρο για ίδιο όφελος.
Εδώ διερωτάται ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος με ποιο τρόπο; Μα, μέσω της ΚΕΔ και της κατατρομοκράτησης των διαιτητών από αυτήν. Αλλοίμονο στους διαιτητές, όσοι από αυτούς τολμούν να φλυαρούν προφορικά ή γραπτά μέσω εντύπων ή ηλεκτρονικών μέσων.
Εδώ δεν πρόκειται για μια ρήση «γλώττα λανθάνουσα τα’ αληθή λέγει » αλλά για μια παραδοχή αφού όλα γίνονται «μετά λόγου γνώσεως» για τον έλεγχο της Διαιτησίας.
Ώστε το δήθεν νέο σύστημα διαιτησίας, που είναι Ελληνική πατέντα, να μπορεί να παρακολουθεί τους διαιτητές και να γνωρίζει ποιοι είναι πρόθυμοι να προσκυνούν στις άνωθεν εντολές και ποιοι όχι, για να είναι σε θέση να μπορεί να κάνει διαιτητική αναμόρφωση κατά το δοκούν των συμφερόντων.
Γίνονται απίθανα πράγματα σε αυτό το χώρο του Ποδοσφαίρου, που είναι εξοργιστικά και τα οποία κανονικά θα έπρεπε να είχαν ξεσηκώσει τα πλήθη και βασικά την Πολιτεία, εναντίον της Διοργανώτριας.
Η ηγεσία του αθλήματος έχει ένα πλεονέκτημα που καμία άλλη διοίκηση δεν μπορεί εύκολα να αποκτήσει. Καλυπτόμενη πίσω από το αυτοδιοίκητο, που της παρέχουν είναι αμετακίνητη και αποφασισμένη να δείξει πόσο είναι ανάλγητη, που μπορεί να φτάσει και πόσο σκληρά να χτυπήσει τον αντίπαλο, διότι δεν έχει καμία από τις αναστολές που έχουν οι άλλοι συστημικοί εμπλεκόμενοι του ποδοσφαιρικού παιχνιδιού.
Με αυτήν την συμπεριφορά δημιουργείται ένας ασύλληπτος κυνισμός ο οποίος προκαλεί ζημιά γενικά σε όλο το άθλημα. Υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθούμε σε βάναυσες καταστάσεις, χτυπήματα κάτω από τη μέση, και ανέλεγκτες περιστάσεις.
Δεν αφήνεται κανένα περιθώριο στη Διοίκηση της Ενωσης Διαιτητών για οράματα, για καθαρό και ειλικρινή διάλογο, με τίμια συνεργασία, στα πλαίσια για ένα καλύτερο μέλλον της Διαιτησίας και του αθλήματος, με την ένταξή της ως μέλος στη Διοργανώτρια Ομοσπονδία.
Η ανεξάρτητη διαιτησία έχει βρεθεί μπροστά σε ένα αδιέξοδο και υπαρκτό δίλημμα. Παίζει μπάλα σε ένα βραχώδες και λασπωμένο ταυτόχρονα γήπεδο. Οι μισοί θεατές καλούν την Ενωση Διαιτητών να παίξει πιο βρώμικα, πιο «χαμηλά», πιο άγρια και επιθετικά.
Οι υπόλοιποι την καλούν να δείχνει αυτοπεποίθηση και να έχει ηρεμία διότι υπάρχει και άλλος δρόμος για να δικαιωθεί, αυτός της προσφυγής στα Δικαστήρια.
Δύσκολο Σταυροδρόμι.
Η Ενωση Διαιτητών, αφού δεν έγινε δεκτό το αίτημά της 3 φορές να γίνει μέλος της διοργανώτριας Ομοσπονδίας, επέλεξε το δεύτερο διότι ο χώρος της Διαιτησίας έχει ανάγκη από ηρεμία, δικαιοσύνη, και εφαρμογή νόμων, καθώς και χρηστή εφαρμογή των κανονισμών από την ανεξάρτητη Διαιτησία, ώστε να ξεφύγουν τόσο αυτή όσο και οι Διαιτητές από το τέλμα της ανυποληψίας.
*Το κείμενο επιμελήθηκε ο Ιωαν. Τσίγκας, παλαίμαχος διαιτητής Σ.Δ.Π. ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
