Ο Παναθηναϊκός στο παρά ένα έσωσε την χρονιά, κατακτώντας το κύπελλο με το οποίο έφτασε τα 20 στην τροπαιοθήκη του, ενώ παράλληλα βγαίνει και στην Ευρώπη με το καλό εισιτήριο του Europa League.
Όμως τώρα αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα…
Το ότι ο Αλαφούζος, έχει αλλάξει, είναι οφθαλμοφανές. Δεν χρειάζεται ούτε να του πάρεις συνέντευξη, ούτε τίποτα. Αρκεί να δεις τις αντιδράσεις του μετά την πρόκριση επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκης (αυτή ήταν και η μοναδική φορά που ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε σε νοκ άουτ αναμέτρηση, σε Ελλάδα και Ευρώπη και ήταν μέσα στην έδρα του από τον Παναθηναϊκό των αμέτρητων απουσιών).
Αρκεί να δεις πως πήγε να αγκαλιάσει τον Τερίμ μετά την συγκλονιστική πρόκριση επί του ΠΑΟΚ. Αρκεί να θυμηθείς την κατάκτηση του Κυπέλλου, όπου οι παίκτες γνωρίζοντας τι πίεση έχει δεχθεί ο μεγαλομέτοχος του Τριφυλλιού, τον σήκωσαν στα ουράνια.
Φτάνει όμως μόνο αυτή η αλλαγή για να γίνει ο Παναθηναϊκός ξανά πρωταθλητής;
Θα παραδεχτούμε ότι αν τώρα υπάρχει μια πιθανότητα ο Παναθηναϊκός να πάρει το πρωτάθλημα, χωρίς αυτή την αλλαγή του μεγαλομετόχου, δεν θα υπήρχε καμία.
Όμως ακόμα υπάρχουν αποστάσεις από τον ιδιοκτήτη που θα κατέβει στα αποδυτήρια και θα απαιτήσει από τους παίκτες πάσει θυσία τη νίκη. Απέχει από τον ιδιοκτήτη που θα καθαρίσει σε μια νύχτα, παίκτες που κάνουν άνω κάτω τα αποδυτήρια και την ομάδα, επειδή έφυγε ο αγαπημένος τους προπονητής, που είχαν σίγουρη μια θέση στην ενδεκάδα βρέξει – χιονίσει.
Όπως απέχει και από τον πρόεδρο που θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι για να πάρει ένα πρωτάθλημα.
Όμως, αν δούμε τα πράγματα συνολικά. Πλέον δεν υπάρχει κανένας πρόεδρος που αν χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, θα πάρει και το πρωτάθλημα.
Δηλαδή αυτό που ίσχυε μέχρι και πριν λίγα χρόνια δείχνει (τουλάχιστον προς το παρόν) να έχει τελειώσει. Το ότι ο αρχιδιαιτητής θα ορίζεται σε συνεργασία με την UEFA και οι επιλογές των εκάστοτε διαιτητών θα γίνονται από ένα ανεξάρτητο κέντρο αποφάσεων (αν τελικά αυτό πραγματοποιηθεί όπως ακούγεται), θα αποτελεί άλλη μια νίκη του, στον διαβρωμένο χώρο της ελληνικής διαιτησίας.
Το ότι φέτος ο Αλαφούζος αυξάνει το μπάτζετ, δεν είναι είδηση. Το κάνει συστηματικά τα τελευταία πέντε χρόνια. Από τότε που και επίσημα ρυθμίστηκαν όλα τα χρέη.
Φτάσαμε από το σημείο που ο Παναθηναϊκός είχε το ίδιο μπάτζετ σχεδόν με αυτό του Άρη, πέρυσι να γίνει η ομάδα με το δεύτερο μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ελλάδα. Ο Παναθηναϊκός είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ελλάδα, μετά από αυτό του Ολυμπιακού. Όμως το ότι φέτος στο μπάτζετ θα γίνει άλμα, δηλαδή στο transfermark αναμένεται να αγγίξει τριψήφιο νούμερο, όπως όλες οι μεγάλες Ευρωπαϊκές ομάδες και το ότι αναμένεται να φτάσει το μπάτζετ του Ολυμπιακού, είναι απόρροια πολλών παραγόντων.
Ας πάμε να δούμε πoιοι είναι οι δέκα παράγοντες που ασκούν την πίεση έτσι ώστε οι Κυπελλούχοι Ελλάδας να έχουν την υπερδιπλάσια ενίσχυση από αυτή που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν.
1. Η πίεση του χρόνου. Ο Παναθηναϊκός είναι η μόνη ομάδα από τις πέντε πρώτες του Πρωταθλήματος που ξεκινάει τις επίσημες υποχρεώσεις από τον επόμενο μήνα, χωρίς να έχει καν προπονητή και με αρκετούς σημαντικούς παίκτες να αποτελούν παρελθόν. Κάτι που υποδεικνύει ότι χρειάζεται ισχυρή ενίσχυση για να υπερκεράσεις αυτό το ντεζαβαντάζ.
2. Η δεύτερη συνεχόμενη αποτυχία της κατάκτησης του Πρωταθλήματος.
3. Ο παράγοντας διαιτησία που φέτος αναμένεται να είναι πιο κοντά στο 50 / 50 από ποτέ.
4. Η κατάκτηση του Conference από τον Ολυμπιακό, καθώς και η καλή πορεία του ΠΑΟΚ στην ίδια διοργάνωση.
5. Ο πολύ χαμηλός συντελεστής του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, ο οποίος αφενός πρέπει να αλλάξει άμεσα, αφετέρου δυσκολεύει πολύ την είσοδο του Panathinaikos στην League Phase οποιαδήποτε διοργάνωσης. Είτε αυτή αφορά το Europa, είτε αφορά το Conference. Καθώς το τριφύλλι, σε τρεις προκριματικούς γύρους, θα βρίσκεται σε όλους ως αουτσάιντερ. Αυτό εγκυμονεί τον κίνδυνο αν η ομάδα δεν ενισχυθεί αρκετά, το καλό ευρωπαϊκό εισιτήριο που πήραν οι κυπελλούχοι Ελλάδας, να είναι δώρον άδωρον.
6. Το μεγάλο στοίχημα της επιστροφής στο ΟΑΚΑ, με την διοίκηση να θέλει να μην υπάρξει αγώνας με λιγότερα από 25.000 εισιτήρια.
7. Το έβδομο αστέρι του Παναθηναϊκού ως Πρωταθλητής Ευρώπης. Όταν το διπλανό μαγαζί σαρώνει σε Ελλάδα και Ευρώπη (ειδικά φέτος με την επιστροφή στο ΟΑΚΑ θα είναι κυριολεκτικά «διπλανό μαγαζί»), πολλαπλασιάζονται αυτόματα οι απαιτήσεις του κόσμου και προς εσένα.
8. Το συλλαλητήριο εναντίον της ιδιοκτησίας. Το οποίο ήταν ειρηνικό και συμβολικό και αποτέλεσε την αφορμή για όλους αυτούς τους πανηγυρισμούς μετά την επιτυχία της κατάκτησης του Κυπέλλου.
9. Η επιθυμία μιας ισχυρής ομάδας, που θα του αποφέρει κάθε χρόνο ένα μίνιμουμ πλην υψηλό, πάγιο ποσό εσόδων, από διαρκείας, χορηγίες και ισχυροποίησης του brand name του Παναθηναϊκού για τα τηλεοπτικά. Πολλές φορές έχει πει ο Αλαφούζος ότι το όνειρο του ήταν η δημιουργία μιας λαϊκής βάσης που θα έπαιρνε στα χέρια της τον Παναθηναϊκό. Και αν αυτή η φιλοδοξία μοιάζει ανέφικτη, το πρώτο βήμα, ενός υψηλού πάγιου ποσού εσόδων από τους φιλάθλους, είναι και μπορεί να γίνει εφικτό.
10. Η καρποφορία της προσπάθειας που καταβάλλει στο να αρχίσει ο κόσμος να του αναγνωρίζει κάποια βασικά πράγματα. Σήμερα εχθροί και φίλοι του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού, του αναγνωρίζουν ότι βάζει λεφτά στην ομάδα. Πιο παλιά δεν του αναγνώριζαν ούτε αυτό…
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
