Ο δικός μας οδηγός…
· “Σε κάθε διαδρομή υπάρχουν και λακούβες. Κάποιες φορές μπορεί να πέσουμε και μέσα. Αλλά να έχετε εμπιστοσύνη στον οδηγό.”
· Για το «Μέχρι τέλους» που είχε προαναγγείλει ο Ολυμπιακός: “Το τέλος το ορίζει ο δυνατός.”
· “Προς το παρόν η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η μεγαλύτερη ομάδα στο μπάσκετ…”
Αυτά τα λόγια και αυτή την εικόνα του, καθώς καθόταν σιωπηλός και σκεπτικός (φαντάζομαι τι σκεφτόταν και ανατριχιάζω) λίγο πριν καταλήξει το έβδομο αστέρι στην φανέλα του Παναθηναϊκού, θα τα θυμόμαστε για πάντα.
Και ο συνοδηγός που επέλεξε…
· (Πριν το Final 8 του Κυπέλλου Ελλάδας) «Μετά το Final Four της Euroleague κ
· (Μετά την ήττα στο Game 1 από την Maccabi) «Αν δεν πάμε Final Four δεν θα είμαι του χρόνου στον Παναθηναϊκό»
· (Μετά τη νίκη στο Game 3 στους τελικούς πρωταθλήματος κόντρα στον Ολυμπιακό, όταν ο Παναθηναϊκός απλά μείωσε τις ήττες σε 1-2 και πήγαινε να κόψει ματς τίτλου στο ΣΕΦ για να φέρει την κούπα ΟΑΚΑ) «Όπως ανατρέψαμε το προβάδισμα της Μακάμπι και περάσαμε, έτσι θα ανατρέψουμε και το προβάδισμα του Ολυμπιακού…»
Μόνο περηφάνια. Μόνο συγκίνηση για τα πρωταθλήματα σε Ελλάδα με διαιτησία 100 – 0 και Ευρώπη που ισούνται με 10 Champions League στο ποδόσφαιρο.
Γιατί δεν είναι πυροτέχνημα, είναι ουσία. Το Ελληνικό Μπάσκετ βλέπαμε πως «It’s Coming Home» και τελικά… ήρθε για να μείνει.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Ολοένα πιο σωστοί, πιο εύγεστοι. Και κάποιοι προπονητές αποδεικνύονται ακόμα πιο σοφοί, από τους τεράστιους προκατόχους τους.
Γιατί το ήθελαν αυτοί που δεν είναι μαζί μας.
Γιατί πρόεδρος μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος, δεν υπάρχει άλλος πιο δυναμικός…
Και ο δικός τους οδηγός…
Ως οδηγός του Ολυμπιακού είναι ο Μπαρτζώκας και όχι οι Αγγελόπουλοι. Και ο Μπαρτζώκας απέδειξε σε όλους και γιατί είναι ένας σπουδαίος προπονητής και γιατί η λουζεριά στους ερυθρόλευκους έχει πιάσει ταβάνι.
Καταρχάς τίποτα δεν πιστεύω ότι είναι τυχαίο. Δεν πιστεύω ότι τυχαία μπήκε το σουτ του Γιούλ στα τελευταία δευτερόλεπτα της περσινής Ευρωλίγκας. Δεν πιστεύω ότι τυχαία έκανε αυτή την κίνηση ο Κάναν ενάντια του Σλούκα. Ούτε πιστεύω ότι μετά από αυτό που έκανε, τυχαία κατέρρευσε αγωνιστικά με αποκορύφωμα τα δυο σερί χαμένα τρίποντα στο τέλος του Game 4 και την συνολική του εμφάνιση σε όλο το Game 5. Δεν πιστεύω ότι τυχαία βγήκε το αμαρκάριστο σουτ – πρωτάθλημα του Γκος από τα τρία μέτρα, στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Και αυτό το λέω γιατί δεν γίνεται να πάρεις πρωτάθλημα πουλώντας οπαδιλίκι. Δεν γίνεται να πας να παίξεις Final Four στο μπάσκετ και να λες ότι ο Ολυμπιακός διεκδικεί τρια ευρωπαϊκά, ένα στο μπάσκετ, το κύπελλο εκθέσεων στο ποδόσφαιρο και άλλο ένα κόντρα στην …Βαλούρ στο χάντμπολ.
Ο προπονητής ένα Ευρωπαϊκό διεκδικεί, ούτε τρία, ούτε τέσσερα. Και αυτό δείχνει ότι ένας εξαιρετικός προπονητής δεν μπορεί να αποβάλει το οπαδιλίκι από μέσα του. Δεν θα πω για τις δηλώσεις του κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ας πω για τις δηλώσεις του κόντρα στην ΑΕΚ. Πριν το Βερολίνο. Έπαιζε Ολυμπιακός – ΑΕΚ με την ένωση να δυσκολεύει πολύ στο πρώτο ημίχρονο τον Ολυμπιακό. Μετά το τέλος του αγώνα, ο Μπαρτζώκας σε σχετική ερώτηση, απάντησε ότι «η ΑΕΚ έπαιξε καλά στο πρώτο ημίχρονο, γιατί δεν ήθελε να γίνει περίγελος…»
Ακόμα και τα άστρα να είναι κοντά σου τα διώχνεις.
Ακόμα και οι παίκτες σου να είναι επαγγελματίες τους πορώνεις, τους γεμίζεις με μίσος και τους έχεις διαλύσει το μυαλό στο πιο κρίσιμο δευτερόλεπτο.
Αν κάποιος έλεγε ψέματα στους παίκτες του Ολυμπιακού πριν τον αγώνα στο ΣΕΦ, ότι θέλετε τέσσερις νίκες όπως στο ΝΒΑ για να πάρετε το πρωτάθλημα και όχι τρεις, με τέτοια διαιτησία θα το έπαιρναν στο τέλος το ματς. Όμως μπροστά στην θέα της κούπας κόντρα σε έναν μισητό αντίπαλο, ο οποίος πλέον είναι καλός, τα χέρια τρέμουν.
Γι’ αυτό αν και δεν είχες τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, γι’ αυτό αν και φέτος είχες χειρότερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό, έφτασες κυριολεκτικά στο παραλίγο να πάρεις Ευρωλίγκες και το φετινό Πρωταθλήματα και κατάφερες να μην πάρεις τίποτα.
Υ.Γ. Ο ένας πανηγυρίζει μια νίκη σε ένα βρώμικο μετρό, ο άλλος μια νίκη στον τελικό της Ευρώπης. Ο ένας έχει για τιμή του και καμάρι του έναν τελικό μεταξύ των πρωταθλητών, ο άλλος έχει για τιμή του και καμάρι του έναν τελικό, που ακόμα και να νικήσεις, δεν σου δίνει ούτε ένα απλό εισιτήριο εισόδου της διοργάνωσης που ο Παναθηναϊκός έφτασε ως το τέλος της. Από όπου και να το πιάσεις οι διαφορές ανάμεσα στους δύο συλλόγους θα είναι χαόδεις… Όσο για τους οπαδούς του Ολυμπιακού που πανηγύρισαν κάποιες αιφνιδιαστικές επιθέσεις στο Βερολίνο, παρ’ ότι είμαι ενάντια σε κάθε μορφή βίας, τους προτείνω να συνεχίσουν να χαίρονται, γιατί από δω και πέρα, αυτή ήταν η τελευταία χαρά που είχαν να πάρουν απ’ το μπάσκετ…
Υ.Γ.2 Ας ενημερώσει κάποιος την Βικιπαίδεια ότι τα πρωταθλήματα του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ είναι 41 και όχι 40. Σοβαρό λάθος, της δημοφιλούς ιστοσελίδας πληροφοριών που πραγματοποιήθηκε ίσως εκ παραδρομής…
Υ.Γ.3 Με σπασμένα δόντια ο ένας, με νέο πρόβλημα στους προσαγωγούς ο άλλος, κουτσένοντας να συνεχίζει ο αρχηγός και δεν λύγισαν ούτε για μια στιγμή… Αν δεν είναι αυτό ομάδα, τότε τι είναι; Διψασμένοι για τους τίτλους, ακόμα πιο διψασμένοι για τους επόμενους…
Υ.Γ.4 Το είχα πει και το ξαναλέω. O Σλούκας πήρε την σωστή απόφαση και ο Σπανούλης τη λάθος. Γιατί ο Σλούκας στα χρόνια που θα μείνει στον Παναθηναϊκό, θα πάρει περισσότερους τίτλους από τα 11 χρόνια που ήταν στον Ολυμπιακό. Ότι δηλαδή δεν κατάφερε ο Σπανούλης. Που με περισσότερα χρόνια στους Πειραιώτες, οι περισσότεροι τίτλοι στην καριέρα του θα είναι για πάντα πράσινοι…
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
