Αυτή την στιγμή ο Γιοβάνοβιτς μαζί με τον Λουτσέσκου του ΠΑΟΚ, είναι οι μόνοι προπονητές στην Super League που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα συμπληρώσουν τρια χρόνια στον ίδιο πάγκο. Όσα δηλαδή είχε συμπληρώσει και ο μακροβιότερος προπονητής στην σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, ο Πέδρο Μαρτίνς.
Ο Γιοβάνοβιτς έχει την ίδια αποδοχή, με αυτή που είχε στον ΑΠΟΕΛ, προ δεκαετίας. Όμως έχει μια πολύ μεγάλη διαφορά, τόσο με τον «παλιό Γιοβάνοβιτς», όσο και με τους προαναφερθέντες προπονητές.
Ο Γιοβάνοβιτς επανέφερε τον Παναθηναϊκό στην κανονικότητα. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του. Ένας Παναθηναϊκός, που προ Γιοβάνοβιτς, μπορεί να έχανε εντός έδρας ακόμα και από τον Πλατανιά Χανίων και τον Εργοτέλη, ρίχνει πενταρες σε ομάδες που άλλοι δυσκολεύονται οι χάνουν βαθμούς, όπως ο Πανσερραϊκός και από έδρες που παραδοσιακά τον δυσκολεύανε (Λαμία, Ιωάννινα, Τρίπολη, Αγρίνιο) περνάει με διπλά.
Εδώ αξίζει να θυμίσω ότι στην πρώτη του χρονιά του Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό, το διπλό στην επαρχία το έβλεπε με το κιάλι. Για τέτοια βελτίωση μιλάμε. Υπάρχει τίποτα καλύτερο;
Παρ’ όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς, δεν είναι μια ομάδα που παίζει με σπασμένα τα φρένα. Είναι μια ομάδα που φέρνει φυσιολογικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ο ΑΠΟΕΛ του Γιοβάνοβιτς, όταν είχε φτάσει στο σημείο να παίζει στα προημιτελικά του Champions League και να κοντράρει σχεδόν στα ίσια την Ρεάλ Μαδρίτης, ήδη είχε κάνει ένα level up. Δεν είναι αυτή η κανονικότητα για τον ΑΠΟΕΛ.
Ο παλιός ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου έπαιζε με σπασμένα τα φρένα, όταν πήρε αήττητο πρωτάθλημα. Δεν είναι αυτή η κανονικότητα για τον ΠΑΟΚ.
Ο Ολυμπιακός επί Μαρτίνς, πήγε δύο φορές να πάρει αήττητο πρωτάθλημα και το έχανε κυριολεκτικά στις τελευταίες αγωνιστικές και έκανε το μεγάλο “μπαμ” όταν απέκλεισε την Άρσεναλ μέσα στο Emirates. Δεν είναι αυτή η κανονικότητα για τον Ολυμπιακό.
Αντίθετα ο Γιοβάνοβιτς, σε αυτά τα 2,5 χρόνια, δεν έχει κάνει ποτέ στο level up. Δηλαδή δεν έχει πετύχει ένα μεγάλο μπαμ που θα είναι σημείο αναφοράς στην θητεία του. Δεν έχει ρίξει ποτέ 4 γκολ στον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ και δεν δείχνει όταν θα έρθει ένας πραγματικά καλός αντίπαλος στο Conference, ότι θα μπορέσει να τον αποκλείσει. Δηλαδή, αν στο Conference ο Παναθηναϊκός κληρωθεί με την Aston Villa, οι πιθανότητες να την περάσει με την σημερινή του εικόνα, είναι ελάχιστες.
Η αλήθεια είναι ότι ο Γιοβάνοβιτς έχει προσπαθήσει να κάνει πολλά step up, αλλά πάντα στο λίγο πριν αυτά ολοκληρωθούν, χύνει την καρδάρα με το γάλα. Δηλαδή αποκλείει την Μαρσέιγ, αλλά έρχεται η Μπράγκα και το μπαμ δεν ολοκληρώνεται. Δημιουργεί μια σημαντική διαφορά από την ΑΕΚ πέρυσι, μένοντας αήττητος στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος. Με το που ξεκινάει ο δεύτερος, αρχίζει και αφήνει βαθμούς δεξιά και αριστερά. Ακόμα και στην έδρα του. Φέτος έπαιξε τρια ντέρμπι (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός), προηγήθηκε και στα τρία και σε όλα ισοφαρίστηκε. Πάντα κάτι γίνεται και η καρδάρα χύνεται.
Αρκεί να σκεφτούμε ότι αν είχε καταφέρει να κρατήσει το 1-0 κόντρα στην ΑΕΚ, σήμερα ο Παναθηναϊκός θα είχε 10 βαθμούς διαφορά από την Ένωση και αυτή τη φορά, αν δημιουργηθεί ξανά μια τέτοια βαθμολογική απόσταση, δεν θα είναι το ίδιο εύκολο να καλυφθεί στην συνέχεια.
Το θέμα αυτή την στιγμή είναι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός. Παρά την βελτίωση της διαιτησίας με το VAR και τους ξένους διαιτητές στα ντέρμπι, παρά τα παραπάνω χρήματα που έχουν αρχίσει να εισρέουν στα ταμεία της ομάδας, ο Παναθηναϊκός, δεν σου δίνει την εντύπωση, τουλάχιστον ακόμα, ότι με κάποιο άλλο προπονητή, θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα. Χειρότερα μπορεί, καλύτερα όχι.
Όμως η έλλειψη step Up, που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, δεν έχουν έρθει ούτε στις μεταγραφές. Μετά τον Μπρινιόλι και τον Παλάσιος η φετινή χρονιά δεν θα βρούμε τον παίκτη που να μπορεί να κάνει την διαφορά. Πολύ καλός ο Τζούρισιτς, αλλά δεν είναι αυτός που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του και θα πάρει ένα παιχνίδι μόνος του. Δεν είναι ο Αϊτόρ που είχε αλλά έχασε λόγω τραυματισμού ο Παναθηναϊκός και πραγματικά έκανε την διαφορά.
Στην άμυνα δε, όχι step up δεν υπάρχει, αλλά τα πράγματα είναι αρκετά χειρότερα. Ο σοβαρός τραυματισμός του Μάγκνουσον ήρθε απλά να δείξει την εγκληματική ολιγωρία που υπήρξε το καλοκαίρι και έσπασε το παλιό δυνατό σημείο επί εποχής Γιοβάνοβιτς. Ο Γεντβάι είναι κυριολεκτικά μια μεταγραφή τρόμου για το κέντρο της άμυνας. Ενώ ο Πάλμερ – Μπράουν ακόμα δεν έχει δείξει τίποτα.
Πλέον η κανονικότητα είναι γεγονός και ο αρχιτέκτονας αυτής δεν είναι άλλος από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Όμως το βήμα παραπάνω είναι αυτό που λείπει από τον σημερινό Παναθηναϊκό. Άραγε μπορεί να καταφέρει ακόμα και αυτό ο Ιβάν; Θα μπορέσει να επαναλάβει επιτυχίες του παρελθόντος που ο ίδιος έχει δημιουργήσει αναλαμβάνοντας brand name, μικρότερο και από αυτό του Παναθηναϊκού;
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
