Πραγματικά, είναι απορίας άξιον αυτό που εξακολουθεί να συμβαίνει με την Επιτροπή Δεοντολογίας η οποία, χωρίς υπερβολή, έχει μεταβληθεί σε «επιτροπή φάντασμα» με ευθύνη των διοικήσεων της ΕΠΟ.
Πρόκειται για την επιτροπή, για την οποία το καλοκαίρι του 2016 δόθηκε σκληρή μάχη ανάμεσα στην τότε πολιτική ηγεσία του αθλητισμού και την τότε διοίκηση της ομοσπονδίας ώστε να μην αλλάξει αυθαίρετα η σύνθεσή της, πράξη στην οποία προχώρησε η διοίκηση Γκιρτζίκη, αλλά στην συνέχεια την ανακάλεσε.
Η μάχη του Αυγούστου 2016 είχε ως συνέπεια την αναβολή έναρξης του πρωταθλήματος και το δημόσιο αίτημα του Στ. Κοντονή για διορισμό προσωρινής διοίκησης στην ΕΠΟ από τη FIFA.
Το περασμένο καλοκαίρι οι αρμοδιότητες της εν λόγω επιτροπής διευρύνθηκαν. Στο κώδικα δεοντολογίας μεταφέρθηκαν από τον πειθαρχικό κώδικα αδικήματα που αφορούν στους χειραγωγημένους αγώνες, στη δωροδοκία, στις δυσμενείς δηλώσεις κατά αρχών και οργάνων, στις παραβάσεις καταστατικού και κανονισμού ΕΠΟ, και προστέθηκαν σε αυτά που υπήρχαν ήδη όπως η πλαστογραφία κ.α.
Επομένως το έργο της Επιτροπής Δεοντολογίας είναι σημαντικό για την ακεραιότητα του αθλήματος και η λειτουργία της θα πρέπει να διέπεται από τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια.
Αντί διαφάνειας όμως, έχουμε μια επιτροπή που έχει μετατραπεί σε φάντασμα για τους εξής λόγους:
α) Παρότι το άρθρο 42 του κώδικα δεοντολογίας αναφέρει ότι «οι οριστικές αποφάσεις μπορούν να δημοσιοποιούνται από την ΕΠΟ» καμία απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας δεν έχει ανακοινωθεί στα δύο χρόνια της λειτουργίας της, εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα δικαστικά όργανα (Πειθαρχική Επιτροπή, Επιτροπή Εφέσεων, Διαιτητικό Δικαστήριο κ.α.).
Το ίδιο άρθρο αναφέρει ότι «το ερευνητικό και το δικαστικό τμήμα της επιτροπής μπορούν εφόσον το κρίνουν αναγκαίο με τον κατάλληλο τρόπο να επιβεβαιώσουν στο κοινό για την ύπαρξη μιας εκκρεμούς ή τεθείσας στο αρχείο διαδικασίας…».
Ουδέποτε όμως υπήρξε η παραμικρή πληροφόρηση για οποιαδήποτε υπόθεση με αποτέλεσμα ο καθένας να μπορεί να λέει ότι θέλει και βεβαίως η τύχη υποθέσεων όπως το 75% των αγώνων της Football League, για τους οποίους, κατά τον Περέιρα, έρχονται φάκελοι από την UEFA σχετικά με το ενδεχόμενο χειραγώγησής τους να παραμένει στο σκοτάδι, όπως και όλες οι άλλες υποθέσεις με τις οποίες έχει καταπιαστεί η επιτροπή.
β) Στο άρθρο 44 του κώδικα δεοντολογίας αναφέρεται ότι «μόνο ο διωκόμενος θεωρείται διάδικος».
Επομένως ακόμα κι αν η ίδια η διοίκηση της ΕΠΟ καταγγείλει για μια υπόθεση (π.χ. Travel Plan) πρόσωπα τα οποία εμπίπτουν στις διατάξεις του κώδικα δεν θα μπορεί στη συνέχεια: α) να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης, β) να λάβει γνώση της σύνθεσης του δικαστηρίου, γ) να έχει πρόσβαση στη δικογραφία, δ) να παρίσταται στην ακροαματική διαδικασία, ε) να φέρει μάρτυρες, στ) να υποβάλει αίτημα αναψηλάφησης.
Τα παραπάνω επίσης δεν ισχύουν στα υπόλοιπα δικαστικά όργανα της ομοσπονδίας που θεωρούν διάδικους και τους καταγγέλλοντες.
Αναμφίβολα η διοίκηση Γραμμένου, όπως και κάθε νεοεκλεγείσα διοίκηση, δικαιούται να απολαύσει την, εν είδη εθιμικού δικαίου, περίοδο χάριτος των εκατό πρώτων ημερών, πριν εισέλθει στη βάσανο της χωρίς ελαφρυντικά κριτικής.
Όταν, όμως, υπάρχει κάτι στρεβλό που είναι οφθαλμοφανές, αυταπόδεικτο και επισημαίνεται πρέπει άμεσα να διορθώνεται.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
