‘Όταν στον πιο εύκολο αγώνα μέχρι το τέλος του Πρωταθλήματος, αυτόν με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, χάνεις στην ουσία με κάτω τα χέρια, αναρωτιέσαι ποιόν (εκτός από τον Ολυμπιακό) θα μπορέσεις να κερδίσεις μέχρι να τελειώσει το πρωτάθλημα. Με την απορία να μην λύνεται ούτε χθες, κόντρα σε μια ΑΕΚ που ο Χιμένεθ την έχει πάει δύο βήματα πίσω, από εκεί που την άφησε ο Καρέρα.
Αγωνιστικά αν κάποιος δικαιούταν κάτι παραπάνω από τον βαθμό της ισοπαλίας, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, αυτή είναι η ΑΕΚ, η οποία όμως δεν έπεισε ούτε μία στιγμή ότι θα μπορούσε να σπάσει το «κάστρο» της Λεωφόρου. Όσο καλά και αν έπαιζε, ήταν αρκετά soft για να πάρει το διπλό.
Αντίθετα ο αγωνιστικά κακός Παναθηναϊκός, αν είχε τον Σένκεφελντ, ίσως να μπορούσε να κρατούσε αυτό το 1-0 μέχρι το τέλος.
Όμως με τα “αν” δεν κάνεις τίποτα, παρά μόνο μια μέτρια ταινία του Παπακαλιάτη, και όλη η ουσία βρίσκεται στο ότι ο Παναθηναϊκός, βρέθηκε μέσα στην εβδομάδα δυο φορές σε απόσταση βολής από το να μπει στην περιβόητη τετράδα που τον οδηγεί στην Ευρώπη. Μια χθες και μια την Δευτέρα που πέρασε. Κλώτσησε και τις δυο ευκαιρίες και τώρα για να το καταφέρει καλείται να κάνει ξανά ότι έκανε όλο το προηγούμενο διάστημα. Ένα νέο σερί από νίκες.
Και πλέον ήρθε η ώρα τόσο για την ίδια την ομάδα όσο και για εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να δώσει και να δώσετε μια απάντηση στο τι είναι πιο εφικτό. Ένα νέο σερί νικών στο πρωτάθλημα που θα τον φέρει στην τετράδα ή να τα δώσει όλα για το κύπελλο;
Και τα δυο οδηγούν Ευρώπη, ενώ με το δεύτερο σώζεις την πιο αποτυχημένη χρονιά, με έναν ολόκληρο τίτλο. Όμως, η ερώτηση δεν είναι ποιο διακύβευμα από τα δύο είναι προτιμότερο, αλλά ποιο διακύβευμα είναι πιο εφικτό.
Στο πρωτάθλημα αυτή τη στιγμή, εκτιμώ ότι ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί πλέον, τρεις συνεχόμενες νίκες για πατήσει τετράδα. Διπλό στα Γιάννενα το Σάββατο, άσος εντός έδρας με τον ΠΑΟΚ την επόμενη εβδομάδα και νίκη στο πρώτο παιχνίδι των play off, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Στο κύπελλο θέλει μια νίκη την Τετάρτη με καθαρό σκορ, μιας και η ομάδα έχει (απο)δείξει ότι δεν είναι για πολλά – πολλά στην επίθεση. Και από κει και πέρα, θεωρητικά κατακτάς το τρόπαιο ακόμα και με ισοπαλίες όπως σήμερα. Π.χ. 1-1 στην έδρα σου, 2-2 εκτός έδρας, 0-0 στον τελικό και κύπελλο στα πέναλτι…
Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα που φωνάζει από μακριά και ξυπνάει απότομα ομάδα και φιλάθλους από τα παραπάνω όνειρα. Έχουμε μια ομάδα που αδυνατεί να αντιδράσει. Μια ομάδα που είναι πιο εύκολο να ανατραπεί (βλέπε ΠΑΣ Γιάννινα στο Κύπελλο και ΑΕΚ σήμερα), παρά να ανατρέψει (βλέπε Παναιτωλικό).
Και όλο αυτό το πρόβλημα έρχεται και το σιγοντάρει η επίθεση. Καλός είναι και ο Ιωαννίδης και ο Καμπετσής και ο Καρλίτος και ο Μακέντα. Όπως καλός είναι και ο Μασούρας του Ολυμπιακού. Αν όμως ο Ολυμπιακός είχε μόνο Μασούρες στην επίθεση σήμερα θα πάλευε μαζί με τον Παναθηναϊκό για μια θέση στην Ευρώπη…
Ακόμα και ο Άρης, που είναι επίσης μέτριος επιθετικά, βρήκε μια άκρη να πάρει τον Μήτρογλου, άσχετα αν θα πιάσει ή όχι. Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο. Όμως έκανε κάτι. Ο Παναθηναϊκός στον τομέα της επίθεσης τι έκανε;
Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στην αρχή της χρονιάς με πέντε ενεργούς επιθετικούς. Έμεινε με τέσσερις (δανεισμός Εμμανουηλίδη). Κοντεύουμε να φτάσουμε στο τέλος της χρονιάς και ακόμα δεν έχει αποφασίσει, ποιος από αυτούς τους επιθετικούς είναι ο καλύτερος.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο στους τρεις τελευταίους αγώνες του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός να μην έχει βρει ούτε ένα γκολ από τους επιθετικούς του…
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορείς να προχωρήσεις με απλά καλούς επιθετικούς, αλλά με πάρα πολύ καλούς και κυρίως αποτελεσματικούς. Με παίκτες που θα κάνουν την διαφορά. Με παίκτες που δεν θα περιμένουν μόνο την πάσα πάρε – βάλε για να σημειώσουν ένα τέρμα (και αν το πετύχουν), αλλά με αυτούς που οποιοδήποτε λάθος στην αντίπαλη άμυνα θα σημαίνει γκολ.
Και ο Παναθηναϊκός δυο λάθη έκανε στην Λεωφόρο και τα πλήρωσε. Ένα με τον Νιάς κόντρα στον Ολυμπιακό που έστειλε την μπάλα στο δοκάρι και ο Ελ Αραμπί μείωσε το σκορ και ένα του Χουάνκαρ χθες που αντί να διώξει την μπάλα, έδωσε ασίστ στον Γκαρσία της ΑΕΚ.
Υ.Γ. 1 Ο Νιάς παρ’ ότι γίνεται καλύτερος παιχνίδι με παιχνίδι και χθες έχασε μια κλασική ευκαιρία για το 2-1 στο τέλος του αγώνα, δεν έχω καταλήξει στο αν είναι καλός ή μέτριος σαν τον Σπύρο Μπιμπίλα (not), έχω καταλήξει όμως στο ότι δεν τον λες και γουρλή. Ήρθε σε μια ομάδα που δεν είχε φάει ούτε ένα γκολ στο 2021 και από κει και έπειτα άρχισε να παίζει σε όλα τα παιχνίδια. Είτε σαν βασικός, είτε σαν μια από τις πρώτες αλλαγές. Και σε όλα τα παιχνίδια που έχει παίξει ο Παναθηναϊκός έχει δεχτεί γκολ… Ατρόμητος εκτός, Ολυμπιακός εντός, ΠΑΣ Γιάννινα στο Αγρίνιο, Παναιτωλικός, εκτός και σήμερα ΑΕΚ εντός…
Υ.Γ. 2 Εκτιμώ ότι την Τετάρτη για το κύπελλο κόντρα στον ΠΑΣ, θα δούμε κάτι καλύτερο από τον Παναθηναϊκό.
Υ.Γ. 3 Ο Μελισσάς είναι ένας συμπαθητικός τερματοφύλακας και περιμένει πότε θα αγωνιστεί κόντρα στον Παναθηναϊκό για να κάνει το παιχνίδι της ζωής του. Τα ίδια και με την Λαμία, όταν είχαμε πάει στα πέναλτι για το Κύπελλο (με τα μισά πέναλτι του Τριφυλλιού να εκτελούνται από τα 9 και τα 10 μέτρα, καθώς ο Μελισσάς ατιμώρητος την ώρα της εκτέλεσης βρισκόταν μπροστά από την γραμμή του τέρματος του), τα ίδια και την περασμένη Δευτέρα με την φανέλα του Παναιτωλικού. Όμως στον πραγματικά κρίσιμο αγώνα για την ομάδα του κόντρα στην Λάρισα, χαρακτηριστικό είναι ότι τον άδειασε ο προπονητής του ο Δέλλας, στις δηλώσεις του μετά την λήξη του αγώνα λέγοντας ότι «από λάθος του τερματοφύλακά μας δεχθήκαμε γκολ από το πουθενά».
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
