Του Ηλία Μπαντούνα
Ακόμη και ο πλέον υπομονετικός και καλοπροαίρετος οπαδός του Τριφυλλιού, φρονώ πως δεν θα άντεξε να δει τρίτο σερί παιχνίδι της ομάδας του στην Super League με την ομάδα να παρουσιάζει εικόνα νεοφώτιστης που παλεύει για την παραμονή στην κατηγορία και όχι ισότιμου διεκδικητή του πρωταθλήματος.
Είχαν προηγηθεί οι ισοπαλίες με τον Πλατανιά στην Κρήτη και τον Λεβαδειακό στην Λεωφόρο. Κερασάκι στην «πράσινη» τούρτα η ήττα με 1-0 από την Κέρκυρα στο νησί των Φαιάκων το βράδυ της Κυριακής (10/09). Δύο πράγματα μου ήρθαν αμέσως αμέσως στο μυαλό αλλάζονταν κανάλι στο 60’ της αναμέτρησης, θεωρώντας πιο πιθανό να φορέσει ο Τσίπρας γραβάτα σε δημόσια εμφάνιση από το να καταφέρει αυτή η ομάδα να γυρίσει το σε βάρος της σκορ.
Αφενός πόσο ειρωνικό θα φάνταζε εκτός από τον Μουνιέ να είχε φέρει ο Ουζουνίδης στο Κορωπί και τον Καπέλ που είχε εμπλακεί το καλοκαίρι στα μεταγραφικά σενάρια ώστε να δώσει το δικαίωμα στους οπαδούς να φτιάξουν ένα σύνθημα που θα περιέγραφε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την εικόνα που παρουσιάζει ο σύλλογος σε όλα τα επίπεδα. Μουνιέ Καπέλ δηλαδή…..
Αφετέρου σκεφτόμουν όλους εκείνους τους φίλους της ομάδας που σχεδόν πήγαν μέχρι το αεροδρόμιο για να βεβαιωθούν πως ο Ζέκα αποχώρησε από τον σύλλογο και πανηγύριζαν για τον άμπαλο Πορτογάλο που «δεν μπορεί να βγάλει μια σωστή ασίστ» και που «έχει να σκοράρει από την εποχή του Εουσέμπιο» και ας μην ζούσε τότε.
Κατά μια διαβολική σύμπτωση ο Ζέκα που μάλλον θα βρει την ψυχική του ηρεμία στην Δανία και ας βλέπει τον ήλιο με τα κιάλια, ήταν από τους κορυφαίους στο ματς της Εθνικής με το Βέλγιο, σημείωσε ένα όμορφο τέρμα και η ρέντα του συνεχίστηκε στο ντεμπούτο του με την Κοπεγχάγη κόντρα στην Μίντιλαντ.
Ο Ζέκα λογικά ήταν η αιτία των δεινών της ομάδας αυτά τα χρόνια και φυσικά και φέτος. Προφανώς το γεγονός πως η ομάδα φέτος το καλοκαίρι αποψιλώθηκε από τις λιγοστές προσωπικότητες που είχαν απομείνει στο ρόστερ είναι δευτερευούσης σημασίας. Όπως και το γεγονός ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν παρατημένη στην τύχη της και με έναν ιδιοκτήτη που άφηνε να διαρρεύσει ότι επιθυμούσε διακαώς την αποχώρηση, ωστόσο αφού δεν βρέθηκε υποψήφιος αγοραστής αποφάσισε να κάνει την καρδιά του πέτρα και τα νεύρα των οπαδών κρόσσια και παρέμεινε.
Μάλιστα πραγματοποίησε και μεταγραφική αντεπίθεση, αγοράζοντας παίκτες σε νευραλγικές θέσεις λίγο πριν την λήξη της μεταγραφικής περιόδου και αφού είχε χαθεί ο στόχος της πρόκρισης στους ομίλους του Europa League, αφού η ομάδα αντιμετώπισε την Μπιλμπάο χωρίς εναλλακτικές λύσεις και μοιραία είπε «αντίο» στην Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή ο συμπαθής Ουζουνίδης ο οποίος όλο το καλοκαίρι έβλεπε βασικούς να κουνάνε μαντήλι, άλλους να είναι με το ένα πόδι στην έξοδο και αυτούς που έρχονται να μην μπορούν να μπουν καν στα παπούτσια όχι του Μπεργκ αλλά ούτε καν του Κλωναρίδη, δήλωνε σίγουρος πως η ομάδα θα είναι πιο δυνατή από πέρυσι και γενικά όλα ήταν καλώς καμωμένα.
Ο Λυμπερόπουλος την κατάλαβε νωρίς την δουλειά και την «έκανε» νωρίς, ο Μαρίνος προφανώς θα χρειαστεί λίγο καιρό ακόμη να το συνειδητοποιήσει και είναι πιθανό να ακολουθήσει την ίδια διαδρομή αν δεν τον προλάβει η διοίκηση που λόγω κακών αποτελεσμάτων θα βρει το εξιλαστήριο θύμα στο πρόσωπό του.
Άλλωστε πάντοτε ευθύνεται κάποιος άλλος για την κατάσταση της ομάδας. Προφανώς το απόλυτο μηδέν στον βαθμολογικό πίνακα είναι ευθύνη της άδικης διαιτησίας, του πολιτικού κατεστημένου και εσχάτως της… λαθρεμπορίας τσιγάρων.
Προφανώς είναι επίσης ήσσονος σημασίας το γεγονός ότι η ποιοτική υποβάθμιση του εφετινού ρόστερ και το έλλειμμα ηγετικών προσωπικοτήτων είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Ας μην αναφερθούμε για ακόμη μια φορά στην αδυναμία απόκτησης «φωνής» στα ποδοσφαιρικά κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Αλλά είπαμε, τα προβλήματα λύθηκαν από την στιγμή που αποχώρησε ο Ζέκα και η ομάδα με τις ποιοτικές προσθήκες θα ήταν έτοιμη να διεκδικήσει τους εγχώριους τίτλους. Όπως είναι κάθε Σεπτέμβρη τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με ορισμένα ΜΜΕ και κάποιους «ειδικούς».
Αλήθεια πότε μια ομάδα με την λογική του ξεπουλήματος και των προσθηκών της τελευταίας στιγμής δίχως σχέδιο κατάφερε να διακριθεί ακόμη και στο υποβαθμισμένο πρωτάθλημα της Super League; Πότε ένας σύλλογος με τόσα μαζεμένα ποδοσφαιρικά «στοιχήματα» και με μαζεμένες αλλαγές παικτών σε θέσεις «κλειδιά», μπόρεσε να πετύχει τους στόχους του κάτω από την πίεση του χρόνου και των αποτελεσμάτων; Πότε μια ομάδα με διοικητική αβεβαιότητα και διαρκή εσωστρέφεια μπόρεσε να κάνει το βήμα παραπάνω;
Τα ερωτήματα ρητορικά, οι απαντήσεις προφανείς για όσους θέλουν να δουν αφήνοντας κατά μέρους τα οπαδικά γυαλιά. Στην Θεωρία των Οικονομικών Κύκλων γίνεται λόγος για τέσσερις φάσεις της οικονομικής δραστηριότητας σε ένα οικονομικό σύστημα: Κάμψη, ύφεση, ανάκαμψη και υπερθέρμανση.
Αν από παρόμοια στάδια περνά και ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός, τότε οι φίλοι του Τριφυλλιού μπορούν να ελπίζουν πως έπειτα από μια παρατεταμένη ύφεση κάποια στιγμή θα έρθει και η πολυπόθητη ανάκαμψη. Μέχρι τότε ας είναι οπλισμένοι με υπομονή όποτε κάθονται μπροστά από την TV για να παρακολουθήσουν παιχνίδι της ομάδας.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
