Μαζεύτηκαν κάποιοι «νοσταλγοί» επ’ ευκαιρίας της εθνικής εκδήλωσης στο δεύτερο σπίτι τους.
Μελαγχολικοί, υποτονικοί και άδειοι. Σκιές των εαυτών τους. Χωρίς τα μεγαλεία των προηγούμενων χρόνων, τις ρεβεράντζες, τα κουμάντα, τις προσκλήσεις, τα γεύματα, τα οδοιπορικά και τις βενζίνες. Χωρίς ρόλους. Χωρίς εξουσία.
Ανέβηκαν στην τόσο γνώριμη σ’ αυτούς σουίτα. Εκεί, όπου την περίοδο της κυριαρχίας τους λαμβάνονταν οι πιο σοβαρές αποφάσεις. Εκεί που ανακοινώνονταν οι επόμενοι επικεφαλής και δίνονταν τα δαχτυλίδια διαδοχής.
Τώρα είχαν να μοιραστούν την ελπίδα. Την ελπίδα ότι η νέα διοίκηση θα είναι διοίκηση λίγων μηνών. Θ’ αποτελέσει μια παρένθεση. Είτε επειδή θα επέλθει σύγκρουση των δύο πόλων, που θα οδηγήσει σε διάσπαση, είτε επειδή θα υπάρξει κυβερνητική αλλαγή που θα λειτουργήσει εναντίον της νέας διοίκησης.
Πήραν από ένα κομματάκι ελπίδας και αποχώρησαν αναπολώντας και αναστενάζοντας μέχρι την επόμενη φορά.
ΥΓ.1 Η νέα διοίκηση κάνει τα πρώτα της βήματα, εν μέσω διαφόρων αιτημάτων, ακόμα και από το εξωτερικό, για την «προστασία» και την ικανοποίηση συγκεκριμένων προσώπων.
ΥΓ.2 Ο Ζουρλομανδύας ζητάει επιτακτικά από τον Δεινόσαυρο να αποτελέσει τη γέφυρα που θα τον οδηγήσει στο βορρά. Ο Δεινόσαυρος άλλο που δεν θέλει. Είναι όμως ο μόνος που θέλει να… φορέσει ζουρλομανδύα στην παράταξη.
Ακολουθήστε το SoccerPlus στο Google News
